عنوان | بارقههاي عفت در عاشقانههاي ابراهيم ناجي |
تعداد صفحات | 23 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | دوفصلنامه زبان و ادبیات عربی (ادبیات و علوم انسانی) - دانشگاه فردوسی مشهد - علمی پژوهشی پیاپی 7 |
تاریخ انتشار | پاييز و زمستان - 1391 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 149-127 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | عفت شعر عربی عشق صوفیانه ابراهیم ناجی |
موضوع | زن و ادبيات / خانواده و ادبیات عشق حيا و عفت / پاکدامني / اخلاق جنسي |
چکیده |
عشق از مضامين برجسته شعر و ادب است كه خمير مايه اصلي بسياري از آثار ادبي جهان و به خصوص آثار ادبي مشرق زمين را به خود اختصاص داده است. شاعران عرب در طول دوره هاي مختلف تاريخ ادبيات عربي، عشق را طليعه آثار برجسته و ماندگار خود قرار داده اند و بسته به نوع شخصيت، تجربيات زندگي و انديشه هاي خويش، تعبيرهاي گوناگوني از آن داشته اند..در اين ميان، عنصر عفت در آثار غنايي برخي از ايشان، منزلت شاياني يافته است. شعر عربي از همان دوره جاهلي در آثار شاعراني چون ”عنتره بن شداد عبسي“ با غزل عفيف آشنا بوده و شميم روح نواز عفت در شعر بسياري از شاعران عرب در دوره هاي پسين نيز قابل استشمام است. در دوره معاصر با ظهور شاعران رمانتيست در عرصه ادب عربي، ردپاي عفت در آثار عشقي و غنايي به روشني هويدا گشت. ابراهيم ناجي يكي از شاعران رمانتيست مصر است كه عشق و حديث عاشقانه، بخش قابل توجهي از مضامين شعري او را به خود اختصاص داده است. اما آنچه كه اشعار عشقي او را ممتاز و درخور اهتمام مي گرداند آراستگي آنها به زيورِ زيباي عفت است؛ عاشقانه هاي ناجي هرگز از حلقه عفت گام بيرون ننهاده و بطور غالب، ماهيت صوفيانه و عارفانه دارد. مقاله حاضر، گذشته از تبيين مفهوم عشق در اشعار ناجي، بر آن است انعكاس درخشان عفت را همراه با ابعاد مختلف آن، در عاشقانه هاي اين شاعر عاشق و دلسوخته معاصر مصر، به صفحه نمايش گذارد. |
کد مقاله | 16984 |
تعداد بازدید | 922 |
|