عنوان | بررسي ماهيت حقوقي نحله |
تعداد صفحات | 20 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه مطالعات حقوقی - دانشگاه شيراز - علمی پژوهشی شماره 1 |
تاریخ انتشار | بهار و تابستان - 1390 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 122-103 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | مهریه نحله ماهیت حقوقی بخشش اجباری هبه |
موضوع | زن در قوانين ايران / خانواده در قوانين ايران حقوق مالي زوجين / رژيم مالي زوجين مهريه |
چکیده |
هبه به معناي اعم عبارت است از اينكه شخصي چيزي از مال خود را به صورت مجاني و بدون عوض به غير تمليك كند و به معناي اخص قيد هايي دارد كه شامل هر بخششي نمي شود. قانونگذار مواد 795 تا 807 قانون مدني را به عقد هبه اختصاص داده است. هبه از عقود معين و داراي شرايط خاص انعقاد است. در آيه 4 سوره نساء از مهريه زن به نحله تعبير شده است؛ در بند ب تبصره 6 ماده واحده طلاق، حق جديدي به عنوان نحله (بخشش) براي زوجه مطلقه پيش بيني شده كه تا تصويب اين قانون، در ايران سابقه تقنين نداشته است ونحله نيز در اصطلاح به معناي هبه وهديه از روي طيب نفس مي باشد. با توجه به ماهيت هبه، آيا ماهيت مهريه و نحله با هبه يكسان است؟ ماهيت مهريه در فقه و حقوق اختلافي است و از 5 ديدگاه مختلف، يكي از آنها مستندا به آيه 4 سوره نساء مهريه را هديه دانسته است، به نظر مي رسد در صورت پذيرش اين نظريه، مهريه و يا حداقل مهرالمسمي شرايط و ويژگي هاي هبه را داشته باشد، اما در رابطه با نحله (بخشش) كه در ماده واحده مربوط به طلاق ذكر شده است، با توجه به اين كه خطاب قانونگذار به دادگاه مي باشد و در اين بند از رضايت زوج به عنوان مهم ترين ويژگي هبه كه ارادي بودن آن است ذكري نشده است، نمي توان آنرا هبه به معناي اخص قانوني دانست، ولي با توجه به اينكه قانونگذار صراحتاً اين حقوق مالي زوجه مطلقه را نحله (بخشش) ناميده است به ناچار بايد آن را به عنوان يك هبه (بخشش) اجباري پذيرفت. |
کد مقاله | 16635 |
تعداد بازدید | 1126 |
|