عنوان
|
علایم فیزیکی ناشی از خشونت علیه زنان و شدت آن در زنان مراجعه کننده به مرکز پزشکی قانونی تهران در سال 1382 |
تعداد صفحات
|
3 |
نویسنده
|
شهلا نجفی دولت آباد - مریم حسینزاده - آزیتا خاتمی زنوزیان - سهراب فتحی - آرزو خاتمی زنوزیان - حمید علوی مجد |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه پزشکی قانونی ایران - سازمان پزشكي قانوني كشور - علمی پژوهشی شماره 1 پیاپی 45 |
تاریخ انتشار
|
بهار - 1386 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات
|
32-30 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
خشونت زن ضرب و جرح
|
موضوع
|
خشونت عليه زنان / خشونت در خانواده / خشونت زنان عليه همسران / خشونت زنان
|
چکیده
|
زمينه و هدف: با وجود تحولات عظيم قرن بيستم، هنوز هم تبعيض و سوء رفتار عليه دختران و زنان در گوشه و كنار جهان وجود دارد كه مي توان گفت ريشه عميقي در فرهنگ ها دارد. ضرب و جرح مي تواند مشكلات جسمي بسياري مانند ضربه هاي مغزي، شكستگي ها، خونمردگي، كبودي، تورم، آسيب به احشا داخلي، از هم گسيختگي نسوج و غيره ايجاد نمايد.\r\nروش بررسي: اين پژوهش يك مطالعه توصيفي است كه به منظور تعيين علايم فيزيكي ناشي از ضرب و جرح در زنان و دختران مراجعه كننده به مركز پزشكي قانوني تهران انجام شده است. در اين پژوهش تعداد 171 نفر از زنان و دختران مورد ضرب و جرح قرار گرفته مراجعه كننده با استفاده از روش نمونه گيري جمعيت هدف در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده ها در اين پژوهش پرسشنامه بود كه توسط پژوهشگر تكميل گرديد و انواع صدمات در چك ليست تهيه شده و به وسيله معاينه مصدومين و تشخيص پزشكي قانوني درج گرديد.\r\nيافته ها: نتايج نشان داد كه 40.4% نمونه ها در محدوده سني 35-26 سال با ميانگين سني 29.58% قرار داشتند. شغل 68.4% از نمونه ها خانه دار و 1.2% كارگر بودند. 47.4% تحصيلاتي در سطح دبيرستان داشتند و 5.8% بي سواد بودند. 74.3% نمونه ها متاهل، 19.9% مجرد، 4% بيوه و 1.8% مطلقه بودند. علايم فيزيكي بدنبال ضرب و جرح در 68.13% موارد خونمردگي و كبودي، 24.5% خراشيدگي، 3.43% شكستگي استخوان و 3.43% شامل مواردي مثل پارگي پرده گوش و پارگي عضله بود. شدت اين صدمات در 66.8% متوسط، 23.4% خفيف و 9.9% به نسبت شديد برآورد گرديد.\r\nنتيجه گيري: ضرب و جرح زنان مي تواند مشكلات و عواقب زيادي به دنبال داشته باشد از جمله صدمات جسمي شامل: اختلال در ايفاي نقش زنان به عنوان مادر و همسر، عوارض روحي و رواني شامل بي حوصلگي و افسردگي، عدم رسيدگي به فرزندان و غيره. در نتيجه لازم است با توجه به عوارض ايجاد شده در خصوص آموزش به زوجين براي برقراري روابط سالم با يكديگر و خانواده و جهت جلوگيري از اين معضل اجتماعي چاره انديشي شود.
|