عنوان
|
فرهنگ و شادی: رویکردی نظری و تجربی در زندگی روزمره سرپرستان خانوار در شهر اصفهان |
تعداد صفحات
|
38 |
نویسنده
|
رسول ربانی - علی ربانی خوراسگانی - محمدرضا عابدی - محمد گنجی |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه مطالعات فرهنگی و ارتباطات - انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات - علمی پژوهشی سال 3 پیاپی 8 |
تاریخ انتشار
|
بهار - 1386 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات
|
78-41 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
شادکامی اوقات فراغت سرمایههای فرهنگی دینداری تعاریف عاطفی و احساسی
|
موضوع
|
زن و فرهنگ / زن و كالاها و صنايع فرهنگي / مشاركت فرهنگي زنان / خانواده و فرهنگ زن و سبک زندگي / خانواده و سبک زندگي
|
چکیده
|
مقاله حاضر که به سنجش میزان احساس شادی سرپرستان خانوارهای شهر اصفهان و زمینههای فرهنگی از جمله سرمایه فرهنگی، سبکهای فراغتی فرهنگی (علمی ـ فرهنگی، فرهنگی ـ هنری، ورزشی و ...) و همچنین دینداری به عنوان یکی از مولفههای فرهنگ میپردازد، یک بررسی پیمایشی است که از نظر وسعت پهنانگر و از نظر زمانی، مقطعی است (نیمه دوم سال 1386). جامعه آماری آن کلیه سرپرستان خانوارهای شهر اصفهان هستند و حجم نمونه مقتضی بر اساس فرمول کوکران، 384 نفر تعیین شده است. به طوری که پرسشنامه طراحی شده با روایی سازههای مناسب (طبق ضریب آلفای کرونباخ) بر حسب نسبت خانوارهای هر منطقه در بین مناطق مختلف شهر اصفهان توزیع شده است.\r\nبر اساس نتایج حاصل از روشهای آماری مورد استفاده، میزان شادی سرپرستان خانوار در شهر اصفهان 23/56 بوده، به گونهای که میانگین بُعد احساسی شادی 37/59، میانگین بُعد شناختی 88/53 و میانگین بُعد اجتماعی آن 42/55 است. همچنین میانگین سرمایه فرهنگی در جامعه مورد مطالعه 57/27 است که کسب مهارتهای فرهنگی با میانگین 89/31 دارای بیشترین حد و کسب مدارک فرهنگی دارای کمترین میانگین (13/19) است؛ همچنین میانگین دارا بودن وسایل فرهنگی در جامعه آماری مورد مطالعه 68/31 است. به علاوه در بین سبکهای فراغتی تعیین شده توسط تکنیک تحلیل عاملی، میانگین اوقات فراغت خانوادگی 78/53، اوقات فراغت تفننی 36، اوقات فراغت ورزشی 01/28، اوقات فراغت فرهنگی ـ هنری 43/20 و اوقات فراغت علمی ـ فرهنگی 34/15 است. بر اساس آمارهای موجود اگر چه میزان سرمایه فرهنگی و سبکهای فراغتی فرهنگی در بین سرپرستان میانگین پایینی دارد اما همواره با احساس شادمانی آنها همبسته است به طوری که به نظر میرسد با افزایش آنها میزان شادی نیز افزایش مییابد. از سوی دیگر دینداری نیز به عنوان یکی از مشخصههای فرهنگی در شهر اصفهان با احساس شادی سرپرستان خانوار رابطه معنیدار و مستقیم دارد.
|