عنوان | فرهنگ دوستی اسلامی ناظر به روابط اجتماعی- حقوقی دختر و پسر |
تعداد صفحات | 21 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه زن در فرهنگ و هنر (پژوهش زنان سابق) شماره 2 |
تاریخ انتشار | تابستان - 1391 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 141-121 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | ازدواج حقوق جامعهپذیری جوانان اسلام دوستی دختر و پسر |
موضوع | دوستي دختران روابط زن و مرد / روابط دختر و پسر |
چکیده |
فقه و حقوق اسلامی در روابط دختر و پسر مبتنی بر حوزه¬های محرم و نامحرم است. امروزه در ادبیات دینی، محرمیت یعنی نبود مرزی برای دوستی متعارف و عدم محرمیت یعنی بودن مرزی نسبتاً نامتعارف برای تعامل معمول دو جنس مخالف. از سویی نگاه فرهنگ اسلامی در این خصوص آن است که روابط دختر و پسر نامحرم، حتی در حد متعارف آن نیز به حداقل ممکن و در حد ضرورت منتهی شود، از سوی دیگر تنها فرصت روابط آگاهانة دختر و پسر در اسلام، زمانی است که طرفین برنامه¬ای جدی برای ازدواج در نظر داشته باشند. خارج از کانون خانواده و ازدواج شرعی، عملاً هر گونه تعامل احساسی، صمیمانه یا عاشقانه، مذموم و حرام یا زمینه¬ساز گناه کبیره تلقی می¬شود. با این فروض که در گذشته امکان نوعی جامعه-پذیری مبتنی بر معیارهای بومی و سنتی وجود داشته که عملاً منجر به ازدواج بهنگام در آغاز سن بلوغ دختر و پسر می¬شده است، سؤال اصلی نوشتار حاضر آن است که در شرایط فعلی با توسعة شبکه¬های ارتباطی، کاهش سن بلوغ و افزایش سن ازدواج، چگونه می¬توان شکاف زمانی موجود بین زمان بلوغ تا زمان ازدواج دختر و پسر معاصر را قانونمند کرد؟ فرضیة کلان نوشتار حاضر، در صدد امکان¬سنجی مدیریت قانونمند دورة زمان بلوغ تا زمان ازدواج دائم دختر و پسر براساس نظریة دوستی اسلامی است. |
کد مقاله | 15200 |
تعداد بازدید | 985 |
|