عنوان
|
بررسي استيگما (داغ اجتماعي) در مادران داراي فرزند با نشانگان داون در شهر اصفهان: رويكرد رواني- اجتماعي |
شماره ویرایش
|
|
تعداد صفحات
|
17 |
نویسنده
|
سالار فرامرزی - ابوالقاسم نوری - محبوبه جعفری - صدیقه رضایی دهنوی |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه خانواده پژوهی سال 5 پیاپی 19 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 1388 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
استیگما نشانگاه داون استیگمای درونی استیگمای وابستگان
|
موضوع
|
جنسيت و روانشناسي / روانشناسي زن
|
چکیده
|
اسيگما (داغ اجتماعي) فرايندي رواني- اجتماعي است كه از بر چسب زدن آغاز مي گردد و به طرد و انزواي اجتماعي منتهي مي شود. دو نوع استيگماي خود و وابستگان وجود دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسي استيگماي دروني شده در مادران داراي فرزند با نشانگان داون مي باشد. دو سؤال پژوهش عبارتند از: آيا استيگماي دروني شده در مادران داراي نشانگان داون وجود دارد؟ و عوامل پيش بيني كننده ميزان استيگما در اين افراد چيست؟ روش پژوهش توصيفي و از نوع زمينه يابي بود. بدين منظور از بين مادران داراي فرزند با نشانگان داون تحت پوشش بهزيستي استان اصفهان تعداد 74 نفر به روش تصادفي ساده انتخاب و در پژوهش شركت داده شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته داراي پايايي و اعتبار مناسب بود. داده ها با استفاده از روش هاي آماري t تك نمونه اي و تحليل رگرسيون چندگانه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان دادند كه استيگماي دروني شده در مادران داراي فرزند با نشانگان داون وجود داشته و سن مادر مهم ترين پيش بيني كننده ميزان اسيگما در آنان است. هم چنين مادران با سطوح تحصيلي مختلف داراي فرزندان دختر و پسر (در دامنه سني كودكي تا نوجواني) مبتلا به نشانگان داون، استيگماي دروني شده را تجربه مي كنند.
|