عنوان
|
اثربخشي اميد درماني بر افزايش ميزان رضايت زناشويي و تغيير سبك دلبستگي نا ايمن در دانشجويان متأهل دانشگاه |
شماره ویرایش
|
|
تعداد صفحات
|
13 |
نویسنده
|
محمود گلزاری - نجمه خوشخرام |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه روانشناسی کاربردی (مصوب وزارت علوم) سال 5 شماره 2 پیاپی 18 |
تاریخ انتشار
|
تابستان - 1390 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
رضایت زناشویی سبکهای دلبستگی ناایمن امید درمانی تابآوری
|
موضوع
|
روابط زوجين مشاوره خانواده جنسيت و روانشناسي / روانشناسي زن
|
چکیده
|
هدف: اين پژوهش با هدف تعيين ميزان اثربخشي اميد درماني بر افزايش رضايت زناشويي دانشجويان متأهل داراي سبك دلبستگي ناايمن انجام پذيرفت. \r\nروش: روش پژوهش از نوع شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه گواه و جامعة آماري شامل دانشجويان متأهل دانشگاه علامه طباطبايي در سال تحصيلي 88-87 به تعداد 480 نفر بود. براي شناسايي افراد داراي سبك دلبستگي ناايمن، آزمودني ها پرسشنامه تجارب شخصي در روابط صميمانه والر، فرالي و برنان (2000) را تكميل كردند. پس از مرحلة غربالگري 52 نفر از آزمودني ها سبك دلبستگيشان ناايمن بود. از اين ميان 16 نفر تمايل به همكاري با پژوهشگران داشتندكه اين افراد در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. هر دو به پرسشنامه هاي رضايت زناشويي انريچ سليماني نژاد (1373) و اميد اسنايدر (1991) پاسخ دادند. در گروه آزمايشي، اميددرماني در 6 جلسه يك ساعته به صورت گروهي اجرا شد اما در گروه گواه مداخله اي صورت نگرفت. سپس پس آزمون اجرا شد \r\nيافته ها: نتايج نشان داد آموزش رويكرد اميددرماني در گروه آزمايش به طور معناداري موجب افزايش اميد و رضايت زناشويي در دانشجويان متأهل داراي سبك دلبستگي ناايمن در مقايسه با گروه گواه شده، اما منجر به تغيير سبك دلبستگي افراد از ناايمن به ايمن نشده است. \r\nنتيجه گيري: درحوزة درمان و در زمينه كار با افرادي كه نارضايتي زناشويي دارند، اميد درماني با توجه به ماهيت آن بسيار كارا و نويدبخش به نظر مي رسد.
|