عنوان
|
اثر بخشي مقابله در مانگري بر احساس تنهايي زنان نا بارور |
شماره ویرایش
|
|
تعداد صفحات
|
14 |
نویسنده
|
علیرضا آقایوسفی - فرهاد شقاقی - گلاره مطیعی - فرزانه چوبساز |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه روانشناسی کاربردی (مصوب وزارت علوم) سال 5 شماره 3 پیاپی 19 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 1390 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
زنان نابارور احساس تنهایی مقابله درمانگری
|
موضوع
|
باروري / ناباروري / انواع باروری مشاوره خانواده جنسيت و روانشناسي / روانشناسي زن
|
چکیده
|
هدف: پژوهش حاضر تعيين درجه تأثير مقابله با تنيدگي بر احساس تنهايي زنان نابارور بود. روش:روش پژوهش نيمه تجربي با طرح پيش آزمون ،پس آزمون و پيگسري پس از 3 هفته بود.از بين 200 زن نابارور مراجعه کننده به درمانگاه ناباروري دکتر چوبساز در کرمانشاه،40 زن نابارور داوطلب شرکت در پژوهش شدند،و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش و گواه جاي گرفتند.در مرحله پيش آزمون هر دو گروه همزمان به مقياس هاي احساس تنهايي راسل،پپلاو و کورتونا(1980) و نسخه کوتاه افسردگي بک (2000) جهت تعيين روايي مقياس احساس تنهايي،پاسخ دادند.در مرحله بعد،در گروه آزمايش طي 8 جلسه120 دقيقه اي هفته اي يک جلسه، مقابله در مانگري ارائه شد و در گروه گواه مداخله اي صورت نگرفت.سپس هر دو گروه به طور همزمان در مرحله پس آزمون و پيگيري بعد از 3 هفته با مقياس احساس تنهايي آزمون شدند.به منظور تجزيه و تحليل اطلاعات از تحليل واريانس اندازه گيري مکرر،استفاده شد.يافته ها:نتايج نشان داد تفوت بين نمرات احساس تنهايي و زير مقياس هاي انزوا ،اجتماعي بودن، نداشتن فردي صميمي و احساس تنهايي آزمودني ها در پيش آزمون،پس آزمون و پيگيري بين دو گروه آزمايش و گواه معنادار است.نتيجه گيري:مقابله در مانگري مي تواند روش مؤثري براي کاهش احساس تنهايي،انزوا و افزايش ارتباطات اجتماعي زنان نابارور باشد.
|