عنوان
|
کيفيت ارتباط والد-فرزند پيش شرط تربيت ديني فرزندان |
شماره ویرایش
|
|
تعداد صفحات
|
20 |
نویسنده
|
منصوره السادات صادقی - محمدعلی مظاهری تهرانی |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه خانواده پژوهی سال 3 پیاپی 9 |
تاریخ انتشار
|
بهار - 1386 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
تربیت دینی فرزندان رابطه والد فرزند سبکهای تربیتی
|
موضوع
|
تربيت در خانواده جنسيت و دين / زن و دين / خانواده و دین خانواده/ اركان خانواده / ساختار خانواده روابط خانوادگي
|
چکیده
|
پژوهش حاضر با هدف بررسی کیفیت ارتباط والد ـ فرزند به عنوان پیش شرط تربیت دینی فرزندان طراحی و اجرا گردید. تعداد 374 نفر دانشجو (177 پسر و 197 دختر) بهعنوان نمونه طبقهای نسبتی در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه سبک تربیتی یا محیط خانوادگی (نقاشان، 1358) و پرسشنامه محقق ساخته را تکمیل نمودند. بهطور کلی نتایج آزمون مجذور کا نشان داد در حالی که در سبک تربیتی مقتدرانه بیشترین فراوانی مربوط به آزمودنیهایی است که والدین خود را «افرادی مذهبی در نظر گرفتهاند که برای تربیت دینی آنها سعی و تلاش کردهاند»، در سبک تربیتی مسامحهکارانه بیشترین فراوانی مربوط به آزمودنیهایی است که والدین خود را «افرادی بیتفاوت نسبت به مذهب در نظر گرفته که برای تربیت دینی آنها سعی و تلاش نداشتهاند». همچنین در حالی که درصد آزمودنیهایی که خود را در گروههای «من مسلمان هستم و اگرچه دوست دارم که دستورات دینی را رعایت کنم، ولی گاهی چنین نیستم» و «من به خدا ایمان دارم و اگرچه دوست دارم خواستههای او را انجام دهم ولی گاهی اوقات نمیتوانم» در سبک تربیتی مقتدرانه دارای بیشترین فراوانی است.. درصد آزمودنیهایی که خود را در گروههای «هنوز در مورد دین خود تصمیمی نگرفتهام» و «ممکن است خدا وجود داشته باشد، ولی این امر به زندگی من ارتباطی ندارد» قرار دادهاند، در سبک تربیتی مسامحهکار بیشترین فراوانی را دارد. در مطالعه حاضر همچنین نشان داده شد که منابع شناخت دینی در سبکهای تربیتی مختلف، متفاوت است. به طوری که در سبک تربیتی مقتدر شناخت دینی بیشتر از طریق خانواده و در سبک تربیتی مسامحهکار شناخت دینی بیشتر از طریق موضوعی، دلبستگی و یادگیری اجتماعی اشاره شده است. این نظریهها فرض میکنند که ارتباط بهینه والد ـ فرزند در جامعهپذیری دینی فرزندان نقش مهمی ایفا میکند.
|