عنوان | مقایسه تطبیقی حکایت های هندی – ایرانی در ادب کلاسیک فارسی |
شماره ویرایش | |
تعداد صفحات | 29 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه زن در توسعه و سیاست (پژوهش زنان سابق) پیاپی 2 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1386 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | زن ستیزی حکایت آیین هندوان ادب کلاسیک فارسی سیمای زن در حکایتها |
موضوع | زن و ادبيات / خانواده و ادبیات |
چکیده |
توجه به جایگاه و سیمای زن در ادبیات ازضروت های عصر ماست . ادبیات آیینه اجتماع است و متاُسفانه می توان گفت این آیینه تاکنون تصویر زیبایی از زن به نمایش نگذاشته است . هر چند براین حکم می توان موارد استثناء را یاد کرد . اما به هر حال اغلب نگرش ها و نمودها منفی و نازیبا بوده است.\r\nموضوع مقاله حاضر بررسی نمودها و جلوه های زن در مجموعه حکایت ها و داستان های قرن ششم تا دهم هجری است . جامعه آماری انتخاب شده شامل کتاب های طوطی نامه، سندبادنامه، کلیله و دمنه، جوامع الحکایات، سمک عیار، بختیارنامه، مرزبان نامه، گلستان، بهارستان جامی و لطایف الطوایف است که چهار اثر نخست کتاب هایی هستند که ترجمه حکایت های هندی هستند و یا در آن سرزمین و تحت تاثیر فضای فکری آنان نوشته شده اند و آثار بعدی اصلا ایرانی هستند که گاه گاه جلوه هایی از آثار دسته نخست در آن ها هم دیده می شود . با توجه به اینکه در آیین هندو با زن ستیزی و مردسالاری روبه رو هستیم بسیاری از رسوم این آیین درباره زنان نشان ازخوار داشت زن در این مکتب دارد . زنان در کتاب های قانون آیین هندو نازل ترین شاُن شخصیتی و اجتماعی را دارند واز حضور در فعالیت های اجتماعی و مذهبی محروم شده اند و چون ماُخذ بعضی حکایت های پارسی، آثار کهن هندوان است، می توان این گونه نتیجه گرفت که آنچه ازفرهنگ این مردم به ایران رسیده، زن ستیزی و پست انگاشتن زنان را به همراه داشته است . اما درباه دسته ای از حکایت ها و داستان های ادب فارسی که ریشه ایرانی دارند باید گفت در این آثار زن ستیزی وجود ندارد بلکه نگاه و نگرش در این آثار مردانه است . در داستان هایی چون بختیارنامه، سمک عیار، گلستان، بهارستان، و لطایف الطوایف . زنان جنس دوم تلقی می شوند، ولی زن فرمانبر پارسا ستایش می شود . دراین نوع آثار حیله گری و مکاری زنان از آن نوع که در داستان های با ریشه هندی دیده می شود وجود ندارد. |
کد مقاله | 12529 |
تعداد بازدید | 1010 |
|