عنوان
|
مقایسه مکانسیم های سازگاری نوجوانان کانون اصلاح و تربیت تهران و نوجوانان دبیرستانی |
شماره ویرایش
|
|
تعداد صفحات
|
7 |
نویسنده
|
مریم رسولیان - محسن رحیم نیا |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران (مصوب وزارت بهداشت) شماره 12 پیاپی 44 |
تاریخ انتشار
|
بهار - 1385 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
بزهکاری سازگاری نوجوانی مقابله اختلال سلوک رفتارهای ضد اجتماعی
|
موضوع
|
جنسيت و جرم / زن و جرم / جرائم زنان جنسيت و روانشناسي / روانشناسي زن
|
چکیده
|
مقدمه: این پژوهش با هدف مقایسه مکانیسمهای سازگاری نوجوانان 15 تا 17 ساله کانون اصلاح و تربیت تهران با دانشآموزان (15 تا 17 ساله) منطقه شش تهران انجام شد.\r\nمواد و روش کار: در یک بررسی توصیفی ـ مقطعی، همه 105 نوجوان کانون (81 پسر و 24 دختر) و 372 نوجوان از مدارس منطقه شش تهران (181 پسر و 191 دختر)، که به روش نمونه گیری خوشهای ـ تصادفی انتخاب شده بودند، پرسشنامه مقیاس سازگاری نوجوانان را پرکردند. این ابزار 18 راهبرد و 3 سبک سازگاری را نشان میدهد. تحلیل دادهها به کمک آزمونهای ANOVA و T انجام شد.\r\nیافته ها: پسران و دختران غیربزهکار از سبک سازگاری کارآمد بیشتر از سبک ارجاع به دیگران و از سبک اخیر بیشتر از سبک سازگاری ناکارآمد استفاده کردند. پسران بزهکار دو سبک سازگاری کارآمد و ارجاع به دیگارن را بدون تفاوت معنیدار با هم و هر یک از این دو سبک را بشتر از سبک سازگاری ناکارآمد به کار گرفتند. دختران بزهکار هر سه سبک سازگاری را بدون تفاوت معنیدار با هم به کار بردند. پسران بزهکار از هر سه سبک سازگاری بیشتر از پسران غیربزهکار بهره گرفتند. دختران بزهکار از سبک سازگاری کارآمد کمتر، از سبک سازگاری ناکارآمد بیشتر و از سبک سازگاری ارجاع به دیگران، بدون تفاوت معنیدار با دختران مدارس بهره گرتفند.\r\nنتیجه گیری: سبکهای سازگاری پسران بزهکار، در همه زمینه ها گستردهتر از دختران است و توانایی بالاتری در به کارگیری منابع بیرونی دارند. دختران بزهکار الگوی بسیار نامؤثری از سازگاری دارند و شاید همین الگوی نامؤثر، آنها را پذیرای آسیبهای اجتماعی کرده است.
|