عنوان
|
بررسي اقدام به خودكشي در زنان شهرستان بابل (80 – 1379) |
شماره ویرایش
|
|
تعداد صفحات
|
5 |
نویسنده
|
طاهره اسماعیل نیا - محبوبه فرامرزی - شکوفه موسوی - گلفام شمسی |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه دانشگاه علوم پزشکی بابل سال 7 شماره 2 پیاپی 26 |
تاریخ انتشار
|
بهار - 1384 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
زن اقدام به خودکشی شیوع خطر
|
موضوع
|
خودکشي زنان جنسيت و روانشناسي / روانشناسي زن
|
چکیده
|
سابقه و هدف: خودكشي زنان يك شاخص مهم پيشرفت فرهنگي، اجتماعي و قانوني زنان در جوامع مختلف است. شيوع خودكشي در جوامعي كه در آن زنان از حقوق شخصي، اجتماعي و خانوادگي متناسب برخوردار هستند، پايين است. اين مطالعه شيوع و علل خودكشي در زناني كه اقدام به خودكشي كردهاند را تعيين ميكند.\r\nمواد و روشها: اين مطالعه بر روي 136 نفر از زناني كه طي يك سال با اقدام به خودكشي به بيمارستانهاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي بابل و مركز سوختگي استان مازندران از دي ماه 1379 به مدت يك سال مراجعه كردهاند، انجام شده است. اطلاعات توسط پرسنل آموزش ديده جمع آوري و توسط نرم افزار SPSS آناليز شد، تست X2 جهت آناليز آماري به كار گرفته شد.\r\nيافتهها: شيوع اقدام به خودكشي زنان 60 در 100000 جمعيت زنان در طول يك سال برآورده شد. ميزان خودكشي در سنين زير 20 سال از ساير گروههاي سني بيشتر بود (15.5%). خودكشي در فصول پاييز و زمستان بيشتر بود. ميزان خودكشي در مجردين مشابه متأهلين بود. بحران حاد و مشكلات خانوادگي دو عامل اصلي خودكشي زنان را تشكيل ميدهند، خودكشي در عصر و شب بيشتر بود. روش خودكشي زنان 87/5% با دارو، 6/6% مسموم و 5/9% خودسوزي بوده است.\r\nنتيجه گيري: شيوع بالاي خودكشي زنان و نوجوانان، تساوي ميزان خودكشي مجردين و متأهلين و بحران حاد و مشكلات خانوادگي به عنوان علل اصلي خودكشي دلالت بر اين دارد كه در برنامههاي پيشگيري بايد جوانان گروه هدف باشند. نقش ازدواج نيز به عنوان اثر محافظت از خودكشي كاهش يافته است.
|