عنوان
|
بررسي تأثير عوامل اقتصادي بر گرايش به ناهنجاري اجتماعي و راهكارهاي انتظامي ـ اجتماعي پيشگيري از آن (مطالعه موردي روسپيگري خياباني) |
شماره ویرایش
|
|
تعداد صفحات
|
33 |
نویسنده
|
اکبر وروایی - مرتضی نیازخانی - حسن کلاکی |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه انتظام اجتماعی (مصوب وزارت علوم) سال 2 شماره 1 |
تاریخ انتشار
|
بهار و تابستان - 1389 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
عوامل اقتصادی روسپیگری خیابانی حرفه روسپیگری
|
موضوع
|
آسيبشناسي اجتماعي زنان روسپيگري اقتصاد خانواده جنسيت و جرم / زن و جرم / جرائم زنان روابط جنسي
|
چکیده
|
هدف: پژوهش حاضر شناسايي عوامل اقتصادي مؤثر بر گرايش به روسپيگري خياباني در تهران بزرگ از منظر جامعهشناسي است؛ زيرا پديده روسپيگري خياباني به عنوان يك مسئله و آسيباجتماعي در جامعه ايران پديدار شده است.\r\nروش: تحقيق حاضر از نوع كاربردي و از لحاظ روش توصيفي از نوع پيمايشي است. جامعه آماري آن را كليه روسپيان خياباني در شهر تهران تشكيل ميدهند و حجم نمونه با توجه به پراكندگي جامعه آماري 512 نفر به روش نمونهگيري در دسترس مورد مطالعه و بررسي قرار گرفتند و گردآوري دادههاي پژوهشي حاضر از پرسشنامه و مصاحله استفاده شده است.\r\nيافتهها: يافتههاي پژوهش نشان ميدهد كه ميانگين سن شروع روسپيگري حدود 19 سالگي است كه اولين تجربه جنسي نامشروع، آثار مهمي بر گرايش آنان به اين حرفه فراهم كرده است. لذت جنسي و كسب ثروت، عامل اصلي گرايش روسپيان به روسپيگري نبوده، بلكه وضيعت مالي بسيار بد روسپيان، بيشغلي يا شغل نامناسب، بيسرپرستي، بدسرپرستي يا وضعيت اقتصادي بسيار بد همسران و والدين آنان از يك سو، تمكن مالي خوب و بسيار خوب متقاضيان مناطق شمال تهران بزرگ از سوي ديگر، شرايط را براي روسپيگري خياباني مهيا كرده است. لذا روسپيگري خياباني براي روسپيان به عنوان يك حرفه تلقي ميشود كه براي گذران زندگي معيشتي خود يا خانواده خود، فعاليت مينمايند.\r\nنتايج: نتايج اين پژوهش نشان ميدهد كه از ميان 20 عامل، عامل اقتصادي به ميزان 20 درصد به عنوان عامل مؤثر و غيرقابل انكار بر گرايش افراد به روسپيگري شناخته شده است. بهطوري كه عامل اقتصادي بيشترين قدرت اثرگذاري بر گرايش پاسخگويان به حرفه روسپيگري است.
|