عنوان | تأثير روان نمايشگري بر افزايش تمايز يافتگي فرد از خانواده در دانشجويان پرستاري |
شماره ویرایش | |
تعداد صفحات | 11 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فصلنامه مطالعات علوم پزشکی - دانشگاه علوم پزشکی ارومیه شماره 1 |
تاریخ انتشار | بهار - 1389 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | تمایزیافتگی خانواده روان نمایشگری |
موضوع | بهداشت و سلامت زنان/ زن و سلامت/ خانواده و سلامت خانواده/ اركان خانواده / ساختار خانواده روابط خانوادگي مشاوره خانواده جنسيت و روانشناسي / روانشناسي زن |
چکیده |
پيشزمينه و هدف: روان نمايشگري به خاطر استفاده از شيوههاي عملي و نمايشي به جاي صحبت کلامي صرف در درمان و توانايي بازسازي مسائل عميق گذشته فرد، از پتانسيل بالايي براي افزايش تمايزيافتگي افراد و هدايت آنها به سوي يک زندگي سالم برخوردار است. پژوهش حاضر، با هدف بررسي تأثير گروههاي روان نمايشگري بر افزايش تمايزيافتگي فرد از خانواده، در دانشجويان دختر پرستاري صورت گرفت.\r\nمواد و روش کار: نمونه پژوهش، 20 نفر دانشجوي دختر بودند (10 نفر براي هر يک از گروههاي آزمايش و کنترل) که از طريق نمونهگيري خوشهاي انتخاب شد. 12 جلسه گروه سايکودرام 5/1 ساعته، با فاصله زماني دو بار در هفته براي گروه آزمايش اجرا شد و گروه گواه، رويکردي دريافت نکرد. پس از پايان جلسات روان نمايشگري، پرسشنامه مذکور در هر دو گروه اجرا شد (پسآزمون). پردازش دادههاي پژوهش، با استفاده از آمار توصيفي و آزمون تي براي گروههاي مستقل انجام گرفت.\r\nيافتهها: گروههاي سايکودرام توانست تمايز يافتگي دانشجويان را در مقياس کلي و چهار خرده مقياس پرسشنامهاي افزايش دهد. روش "رواننمايشگري" توانسته در افزايش سطح واکنشپذيري عاطفي دانشجويان، سطح جايگاه من و سطح کاهش گريز عاطفي دانشجويان، نسبت به کاهش ارتباط (هم آميختگي) با ديگران در دانشجويان مؤثر واقع شود.\r\nبحث و نتيجهگيري: روان نمايشگري با توجه به ويژگي منحصر به فردش، ميتواند روش درماني بسيار مؤثري در افزايش تمايزيافتگي باشد. همچنين ميتواند با اجراي صحنههايي از مواجهه با خانواده و تمرينهاي رفتاري، اضطراب فرد را براي رويارويي مجدد با خانواده اصلي کاهش دهد. |
کد مقاله | 11597 |
تعداد بازدید | 947 |
|