عنوان
|
زن ورانگی در بستر جنگ در آثار لویی آراگون |
شماره ویرایش
|
|
تعداد صفحات
|
14 |
نویسنده
|
محمدتقی غیاثی؟ - شقایق نادری مقام |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه زن در فرهنگ و هنر (پژوهش زنان سابق) سال 3 پیاپی 1 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 1390 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
فرانسه عشق جنگ زن ورانگی الزا تعهد میهن گرایی
|
موضوع
|
زن و ادبيات / خانواده و ادبیات زن و جهاد / زن و جنگ عشق الههها، استورهها، نمادها
|
چکیده
|
لویی آراگون، در این جستار به عنوان یک شاعر و نویسنده معاصر مطرح می شود؛ شاعری که در طول جنگ جهانی دوم میان زن وارنگی و تعهدمندی به میهن، شکافی نمی بیند. در اثر او، زن پاس داشته می شود، به رغم آنانی که زن را گرانباری بر گردۀ مرد جنگاور می شمرند. در واقع بخشی از آثار او در هیمنۀ پیشگاه زنانه الزا است؛ تا بدان جا که تعهدمندی و میهن پرستی او را به چالش کشیده می شود. اما این چشم انداز نمی تواند خواننده آشنا با افشرۀ تاریخی و اجتماعی این اشعار را گمراه کند؛ با ره گیری تصویر زنان در اشعار آراگون، چه در سطح و چه در عمق مضامین، نرم نرمک تصاویر دیگری رخ می نمایند:\r\nاز الزا تا فرانسه، خطی ممتد کشیده شده است. فرانسه در پی آیند نگارۀ عاشقانه الزا و تصاویر زنان پر آوازه است. فرانسه یا الزا، دو واژه با صفاتی یکسان: نیاز، زنانگی، شاعرانگی، ارزش هایی که ایدئولوژی مردانه نازی را می لهند.\r\nپس عشق نیز در این جا طرحی دوگانه به خود می گیرد، عشقی انسانی و در عین عشق به میهن. این است منش شعرگوی متعهدی که با آفرینش که لفافه گویی ها در اوان جنگ، نقشی ارزنده در زایش شعر مقاومت داشت. او فرانسه را نهانی می پرستد، فرانسه ای که در طول جنگ و به دلیل حضور غیر فرانسویان اندوهناک است. پس با نشان دادن تصویری از نیاز زنانه، نیاز فرانسه را در گوش هم وطنانش بانگ می زند تا به یاری میهن بشتابند ، عشق مشترکی که در بند است.
|