چکیده
|
هدف: اين تحقيق به منظور بررسي رابطه ميزان فشار رواني با رضامندي زناشويي در والدين کودکان عقب مانده ذهني آموزشپذير انجام شد. \r\nروش بررسي: روش پژوهش در اين تحقيق مقطعي مقايسهاي است. نمونه هاي پژوهش شامل دو گروه 40 نفري از والدين کودکان عقبمانده ذهني آموزشپذير (20 پسر و 20 دختر و والدين کودکان عادي ميباشد که به صورت خوشهاي و تصادفي ساده از مناطق 1, 5, 15 و 18 آموزش و پرورش تهران براي گروه والدين کودکان عقبمانده ذهني و همتاسازي با آنها براي والدين کودکان عادي, از طريق مراجعه به مدارس وابسته به سازمان کودکان استثنايي و مدارس عادي شهر تهران انتخاب شدند. جهت انجام پژوهش, دو پرسشنامه منبع استرس و رضامندي زناشويي انريچ اجرا گرديد. نتايج با استفاده از آزمونهاي آماري تي مستقل, همبستگي پيرسون و آناليز کوواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. \r\nيافتهها: نتايج پژوهش نشان داد بين فشار رواني و رضامندي زناشويي والدين کودکان عقبمانده ذهني آموزش پذير رابطه معني¬داري وجود دارد (0/001=P). همچنين والدين کودکان عقب مانده ذهني آموزشپذير فشار رواني بيشتري را نسبت به والدين کودکان عادي تحمل ميکنند (0/001=P). در عين حال, والدين کودکان عقب مانده ذهني آموزش پذير نسبت به والدين کودکان عادي از رضايت زناشويي پايينتري برخوردارند (0/021=P).\r\nهمچنين, نتايج نشان داد که همبستگي بين دو متغير فشار رواني و رضامندي زناشويي والدين کودکان عقبمانده ذهني آموزشپذير منفي است (0/57-=r) بدين مفهوم که با افزايش فشار رواني, رضامندي زناشويي به طور معناداري کاهش مي يابد.\r\nنتيجهگيري: نتايج اين تحقيق مبين اين نکته است که افزايش فشار رواني والدين, تحت تأثير حضور کودک عقبمانده ذهني آموزش پذير, منجر به کاهش رضامندي زناشويي والدين شده است. به عبارتي, رضامندي زناشويي را ميتوان تابعي از وجود کودک عقبمانده ذهني در خانواده تلقي نمود. لذا با برگزاري جلسات آموزش و مشاوره جهت والدين کودکان عقبمانده ذهني, ميتوان راههاي کاهش استرس را به آنها آموزش داد.
|