عنوان
|
سلامت روان سالمندان شهركرد و ارتباط آن با عوامل جمعيتي و اجتماعي |
شماره ویرایش
|
|
تعداد صفحات
|
8 |
نویسنده
|
کاظم محمد - حسن افتخار اردبیلی - سیده صالحه مرتضوی - رضا درعلی بنی |
مشخصات نشریه
|
فصلنامه پایش - پژوهشکده علوم بهداشتی جهاد دانشگاهی - علمی پژوهشی سال 10 شماره 4 پیاپی 40 |
تاریخ انتشار
|
پائیز - 1390 |
درجه علمی
|
علمی - پژوهشی |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
سالمندان پرسشنامه سلامت عمومی (GHQ28) سلامت روانی
|
موضوع
|
افسردگي زنان بهداشت و سلامت زنان/ زن و سلامت/ خانواده و سلامت جنسيت و روانشناسي / روانشناسي زن جنسيت و سالمندي / سالمندي زنان / زنان سالمند
|
چکیده
|
گزارش اخير سازمان بهداشت جهاني حاكي از آن است كه اختلالات رواني حدود 10 درصد از افراد بالغ، جوامع را گرفتار كرده است و بروز آن رو به افزايش است [1]. از سويي مطالعات متعدد بيانگر آن است كه با افزايش سن، اختلالات رواني افزايش مي يابد. به منظور بررسي وضعيت سلامت روان سالمندان و ارتباط آن با عوامل جمعيتي و اجتماعي، مطالعه اي توصيفي بر روي400 سالمند ساكن شهركرد، كه به طور تصادفي انتخاب شدند انجام شد. وضعيت سلامت روان، به وسيله پرسشنامه سلامت عمومي (GHQ-28) كه براي سالمندان ايراني استاندارد شده است[2]، مورد ارزيابي قرار گرفت. متغيرهاي جمعيتي و اجتماعي از طريق پرسشنامه اي حاوي 10 سوال جمع آوري شد. براي تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و آزمون مجذور كاي و رگرسيون لجستيك به وسيله نرم افزار SPSS استفاده شد.\r\nنتايج اين بررسي نشان داد، 8/56 درصد از سالمندان تحت مطالعه مشكوك به اختلال كلي بودند و 53 درصد جسماني سازي علائم ، 5/53 درصد اضطراب، 8/37 درصد اختلال عملكرد اجتماعي و 45 درصد افسردگي داشتند. در بررسي ارتباط هر يك از متغيرهاي وابسته با تك تك متغيرهاي مستقل بين متغيرهاي جنس، وضعيت تاهل، وضعيت زندگي، وضعيت تحصيلي و شركت در فعاليت اجتماعي با مشكوك بودن به اختلال كلي، ارتباط آماري معني داري به دست آمد (0.05>P)؛ ولي اختلاف معني داري بين دو گروه سني 60 تا 69 سال و 70 سال به بالا، ملاحظه نشد. مطابق نتايج حاصل از انجام مدل رگرسيون، تنها رابطه جنس و وضعيت تحصيلي با اختلال كلي، معني دار بود. بر اساس نتايج اين پژوهش، اختلالات رواني از جمله معضلات مهم در سالمندان بوده و بيش از 50 درصد از اين افراد به نوعي با اين معضل روبه رو هستند و اين مشكل در زنان بيش از مردان به چشم مي خورد و با وضعيت هايي از قبيل بدون همسر بودن، تنها زندگي كردن، بي سوادي و عدم فعاليت هاي اجتماعي افزايش مي يابد. مشكلات فوق در تمام گروه هاي سني سالمندان تقريباً به طور يكنواخت مشاهده مي شود.
|