عنوان | تبیین و تدوین بسته آموزشی مهارتهای متمرکز بر فرزندپروری در خانوادههای فرزندپذیر |
نام دانشجو / طلبه | شهربانو کامرانی فکور |
استاد راهنما | سیدکاظم رسولزاده طباطبایی |
دانشگاه | دانشگاه تربيت مدرس، دانشكده علوم انساني |
رشته تحصيلي | روانشناسی |
مقطع تحصيلي | دکتری |
سال اخذ مدرک | 1398 |
تعداد صفحات | 338 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | فرزندخوانده نظریه زمینهای فرزندخواندگی سبک فرزندپروری خانواده فرزندپذیر فرزندپذیری رضایت از فرزندپذیری والدین فرزندپذیر شکست فرزندپذیری خدمات فرزندپذیری |
موضوع | فرزندخواندگي |
چکیده | طبق گزارش آماری دفتر شبه خانواده سازمان بهزیستی، در کشور ما هر ساله بیش از 2000 کودک بهدلیل غفلت یا سوء رفتار والدین و همچنین به علت مرگ یا طلاق والدین و در نتیجه از دست دادن سرپرست، در سیستمهای نگهداری و مراقبتی پذیرش میشوند(گزارش سالانه فعالیت سازمان بهزیستی، 1396). از سویی، خانوادههایی وجود دارند که به دلایل مختلف از جمله ناباروری مایل به پذیرش این کودکان و تجربه نقش والدینی هستند، بنابراین، فرزندپذیری راهکاری برای تجربه این نقش برای زوجین نابارور و کودکانی است که از مراقبت و عاطفهی والدینی محرومند. با توجه به گسترش و انتخاب فرزندپذیری بهعنوان یکی از راههای تکمیل خانواده در جامعه ایران، پژوهش های اندکی در جهت شناخت چالشها و تجارب خانوادههای فرزندپذیر، شیوههای رویارویی این خانوادهها با مسائل پیش رو و نحوه تعامل والدین فرزندپذیر با کودکان فرزندخوانده انجام شده است. بنابراین، مطالعه حاضر به تبیین تجارب خانوادههای فرزندپذیر از فرزندپذیری و مهارتهای والدگری آنها پرداخته است. مواد و روشها: مطالعه حاضر به روش کیفی و با رویکرد نظریه زمینهای نسخه استراوس و کوربین نسخه 2008 انجام شد. ملاکهای انتخاب نمونه شامل متاهل بودن، پذیرش کودک فرزندخوانده از بهزیستی و گذشت حداقل 2 سال از فرزندپذیری بود. مشارکتکنندگان در پژوهش را 30 نفر از خانوادههای فرزندپذیر تشکیل میدادند. انتخاب نمونه ابتدا با روش هدفمند آغاز شد و تا زمان رسیدن به اشباع اطلاعات بصورت نمونهگیری نظری ادامه یافت. ابزار جمعآوری اطلاعات مصاحبه نیمهساختار یافته و عمیق بود. یافتهها: از تجزیه و تحلیل دادهها 6 مقوله محوری بهدست آمد. «ترس از شکست فرزندپذیری» به عنوان پدیده در الگوی پارادایمی پژوهش حاضر آشکار شد. «انگارههای فردی فرزندپذیری» بهعنوان عامل علی و «رفتارهای حمایتی» و «توانمندیهای کودک» به عنوان عوامل مداخله گر محافظت کننده و « تجارب ناگوار کودک پیش از فرزندپذیری»، « هراس ذهنی تلخ والدین » و « مسیر سنگلاخی فرزندپذیری » بهعنوان عوامل مداخلهگر تهدید کننده فرزندپذیری در این دیاگرام آشکار شد و «رضایتمندی از فرزندپذیری» نیز بهعنوان پیامد این الگوی پارادایمی مشخص شد. «رویارویی مدبرانه والدینی» راهبرد اتخاذ شده والدین فرزندپذیر برای مقابله با عوامل تهدید کننده موفقیت فرزندپذیری بود. نتیجهگیری: علی رغم اینکه، کودکان فرزندخوانده با مسائلی از قبیل تجربیات ناگوار آزار و غفلت پیش از فرزندپذیری، تاثیرات سوء زندگی موسسه ای و همچنین مشکلات جسمی و روانشناختی وارد زندگی خانواده فرزندپذیر می شوند و از سویی، خانوادههای فرزندپذیر با دغدغههای فکری چون نحوه افشای حقیقت فرزندپذیری برای کودک، احتمال بازپس گرفتن کودک فرزندخوانده توسط والدین زیستی و خلاءهای قانونی موجود در این زمینه درگیرند؛ با اینحال، بکارگیری برخی راهبردهای مدبرانه رویارویی توسط والدین فرزندپذیر میتواند به موفقیت فرزندپذیری کمک نماید. بکار گیری سبک های مواجهه مساله مدار، وجود شناخت و آمادگی پیش از اقدام فرزندپذیری، داشتن نگرش مثبت به فرزندپذیری و وجود حمایتهای اجتماعی از جمله این راهبردهاست. |
شناسه پایان نامه | 1740 |
تعداد بازدید | 13 |
|