|
عنوان
|
تدوین مدل بومی توانمندسازی نوجوانان و سنجش اثربخشی آن بر سازگاری اجتماعی و جهتگیری آینده نوجوان با تجربه طلاق والدینی |
|
تعداد صفحات
|
16 |
|
نویسنده
|
فاطمه زارعین - نجمه سدرپوشان - رضا بیدکی - محمدحسین فلاح یخدانی |
|
مشخصات نشریه
|
دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان شماره 4 پیاپی 195 |
|
تاریخ انتشار
|
تير - 1404 |
|
محدوده صفحات
|
345-330 |
|
کلید واژه
|
سازگاری اجتماعی یزد (شهرستان) توانمندسازی طلاق والدین سازگاری اجتماعی نوجوانان مدل بومی طلاق الگوی توانمندسازی تجربه طلاق جهتگیری آینده تجربه طلاق والدین تدوین مدل توانمندسازی نوجوانان
|
|
چکیده
|
هدف پژوهش حاضر تدوین مدل بومی توانمندسازی نوجوانان و سنجش اثربخشی آن بر سازگاری اجتماعی و جهت گیری آینده نوجوان با تجربه طلاق والدین بود. طرح پژوهش حاضر، آمیخته-اکتشافی بود و از نظر روش تحقیق شامل سه بخش کیفی، کمی و ترکیبی بود. بخش کیفی با رویکرد پدیدارشناسی انجام شد. در این مرحله 12 نوجوانان با تجربه طلاق والدینی ساکن شهر یزد شرکت کردند که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و با در نظر گرفتن اصل اشباع انتخاب شدند. در این بخش به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش کلایزی استفاده گردید که در نهایت 7 مضمون اصلی چالش های شناختی، رشدی/تحولی، رفتاری/مقابله ای، روانی/هیجانی، خانوادگی، اجتماعی و زمینه ای به دست آمد. در بخش ترکیبی به جایابی مضامین شناسایی شده در تدوین مدل توانمندسازی نوجوانان پرداخته شد و پس از تایید اعتبار آن توسط متخصصان حوزه خانواده و ازدواج، با استفاده از راهبردهای موجود در رویکردهای نظری و تجربی مدل توانمندسازی نوجوانان در 10 جلسه 90 دقیقه ای تنظیم شد. در بخش کمی از روش نیمه تجربی استفاده شد. شرکت کنندگان این بخش نوجوانان با تجربه طلاق والدینی ساکن شهر یزد در سال 1401-1402 بودند که از میان آنها 30 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده های این بخش از پرسشنامه سازگاری اجتماعی کالیفرنیا و مقیاس جهت گیری آینده سیگینیر استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های به دست آمده از این بخش از آزمون تحلیل کوواریانس در نرم افزار آماری SPSS21 استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که مدل توانمندسازی بر افزایش نمرات سازگاری اجتماعی و جهت گیری آینده نوجوانان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل تاثیر معناداری داشت (05/0 > P). با توجه به یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که استفاده از مدل توانمندسازی تدوین شده در این پژوهش می تواند ضمن افزایش آمادگی شناختی و توانمندسازی روانی-هیجانی نوجوانان با تجربه طلاق والدینی، احتمال بروز آسیب در زندگی جدید آنها را کاهش دهد و از این طریق به رشد پس از طلاق والدینی در آنها کمک کند.
|