عنوان | اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر تمایزیافتگی و بخشودگی بین فردی زنان دارای تعارضات زناشویی |
تعداد صفحات | 10 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | رویش روانشناسی سال 14 شماره 4 پیاپی 109 |
تاریخ انتشار | تير - 1404 |
محدوده صفحات | 160-151 |
کلید واژه | دانشجویان متأهل زنان دانشجو زنان متأهل بخشودگی تمایزیافتگی طرحواره درمانی دانشجویان زن متأهل تمایزیافتگی خود تعارض زناشویی زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره بخشودگی بین فردی طرحواره درمانی گروهی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب تمایزیافتگی زنان زنان دارای تعارضات زناشویی |
چکیده |
هدف از انجام پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرحوارهدرمانی گروهی بر تمایزیافتگی و بخشودگی زنان دارای تعارضات زناشویی بود. روش پژوهش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش کلیه زنان دانشجوی متأهل دارای تعارضات زناشویی مراجعهکننده به مرکز مشاوره دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب در سال 1402 بود که از بین آنان تعداد 40 نفر، 20 نفر در گروه گواه و 20 نفر در گروه آزمایش از طریق روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه جایگذاری شدند. جهت جمعآوری دادهها از پرسشنامههای پرسشنامه تعارض زناشویی ثنایی (1379 MCQ)، تمایزیافتگی خود اسکوورون و فریدلندر (1998 DSI)، بخشودگی بینفردی احتشام زاده و همکاران (2011 IFI) استفاده شد و مداخلهی مبتنی بر طرحوارهدرمانی گروهی یانگ و همکاران در 8 جلسه دوساعته، هفتهای دو بار بهصورت گروهی برای گروه آزمایش اجرا شد. جهت تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) استفاده شد. یافتههای پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیشآزمون بین میانگین پسآزمون خود تمایزیافتگی و بخشودگی بینفردی در دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری در سطح 05/0 وجود داشت. درنتیجه، طرحوارهدرمانی گروهی میتواند بهعنوان یک مداخله مؤثر برای زنان دانشجوی دارای تعارضات زناشویی مورد توجه قرار داده شود. |
کد مقاله | 52274 |
تعداد بازدید | 3 |
|