عنوان | بازپژوهی ادله حرمت استمنا در مذاهب فقهی |
تعداد صفحات | 34 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فقه (کاوشی نو در فقه اسلامی) سال 31 شماره 3 پیاپی 119 |
تاریخ انتشار | پائیز - 1403 |
محدوده صفحات | 136-103 |
کلید واژه | قرآن خودارضایی استمناء آیات قرآن فقهای امامیه فقهای اهل سنت فقه امامیه فقه اهل سنت دیدگاه فقها مذاهب فقهی دیدگاه فقهی بررسی فقهی برانگیختگی جنسی حرمت استمنا ممنوعیت استمنا حکم خودارضایی الناکح لنفسه |
چکیده |
استمنا که بنابر نظر مختار عبارت است از هر عملی که به غیر از رابطه جنسی با غیر، منجر به اخراج منی از انسان شود، از اموری است که امروزه با توجه به کثرت عوامل تهییج شهوانی، اعم از فیلمهای مبتذل و... از یک طرف و همچنین اختلافنظر پژوهشگران طبی در فواید و مضرات آن، از طرف دیگر، باید مورد بررسی و بازبینی دقیق فقهی قرار گیرد. استمنا از نظر اجماعی امامیه و مشهور اهلسنت فعلی حرام است، ولی برخی از احناف و حنابله و ظاهریها حکم به جواز آن دادهاند. آنچه این تحقیق به آن دست یافت، این بود که براساس روایت صحیحالسند موجود در تفسیر قمی، آیات قرآن دلالت بر حرمت این عمل ندارند و لکن با خدشه در کتاب و مؤلف تفسیر قمی، آیات 5 و 6 و 7 سوره مؤمنون حاکی از حرمت استمنا است. از روایات مبنی بر حرمت، فقط موثقه عمار صحیحالسند بود که آن هم در دلالتش مبنی بر حرمت تشکیک شد. از طرفی برخی از اخبار ولو اینکه سنداً ضعف دارند، حاکی از جواز چنین عملی هستند. در سوی دیگر، ازآنجاکه اجماع بر حرمتِ استمنا، مدرکی بود، ازاینرو بنابر نظر اکثر متأخران اجماع نیز از اعتبار میافتد. ولی بنابر نظر برخی از فقهای معاصر با قبول صحت اجماع مدرکی و اتفاقاً قوت بالای آن در برخی از مصادیقش، عمل برخلاف اجماع و شهرت فتواییه و خصوصاً فهم سلف از مدارک، خلاف احتیاط است، و نهایتاً با قبول صحت اجماع بر حرمت این عمل و همچنین اثبات دلالت آیات فوقالذکر مبنی بر حرمت آن، ممنوعیت استمنا ثابت خواهد شد. |
کد مقاله | 51632 |
تعداد بازدید | 1 |
|