عنوان | نقش میانجی سلامت روان در رابطه با خستگی ذهنی و خود فریبی با تمایل به طلاق |
تعداد صفحات | 12 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | رويش روانشناسي - انجمن روانشناسي باليني كودك و نوجوان سال 12 شماره 8 پیاپی 89 |
تاریخ انتشار | آبان - 1402 |
محدوده صفحات | 34-23 |
کلید واژه | دانشجویان متأهل کرمان دلزدگی زناشویی گرایش به طلاق طلاق سلامت روانی خستگی ذهنی خودفریبی |
چکیده |
هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی سلامت روان در رابطه خستگی ذهنی و خودفریبی با تمایل به طلاق بود. روش پژوهش توصیفی- همبستگی به روش مدلیابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان متأهل شهر کرمان در سال تحصیلی 1400-1399 بود که از بین آنها تعداد 300 نفر به روش نمونه گیری در دسترس و داوطلبانه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس تمایل به طلاق (TDS) روزلت و همکاران (1986)، مقیاس دلزدگی زناشویی (CBM) پاینز (1996)، مقیاس سلامت روان (MHI-28) بشارت (1388) و مقیاس خودفریبی (SDQ-12) سیرونت و همکاران (2019) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد که مدل از برازش خوبی برخوردار بوده و بین خودفریبی، خستگی ذهنی و سلامت روان با تمایل به طلاق رابطه معنیدار وجود دارد (05/ > P) و علاوه بر این مشخص شد که خستگی ذهنی و خودفریبی با میانجیگری سلامت روان اثر غیرمستقیم منفی و معنیداری (01/ > P) بر تمایل به طلاق دانشجویان متأهل دارد. بر اساس این یافتههای میتوان نتیجه گرفت که خودفریبی و خستگی ذهنی به شیوه های مستقیم و غیرمستقیم، تمایل به طلاق را در دانشجویان متأهل تحت تأثیر قرار میدهند و نقش اساسی در تمایل به طلاق ایفا می کنند. |
کد مقاله | 48388 |
تعداد بازدید | 18 |
|