عنوان | روایت زنان از تجربه خانواده ایرانی از کرونا و قرنطینه خانگی |
تعداد صفحات | 22 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مطالعات جامعهشناختی - دانشگاه تهران شماره 1 |
تاریخ انتشار | بهار و تابستان - 1402 |
محدوده صفحات | 228-207 |
کلید واژه | ایران زنان متأهل خانواده ایرانی تهران خانواده زنان شهر تهران روایت زنانه البرز (استان) کووید 19 ایام قرنطینه |
چکیده |
تجربه کرونا و قرنطینه خانگی با بههم ریختگی و گسست در نظم زندگی روزمره، توانست تغییرات عمیق و گستردهای در عرصههای گوناگون زندگی فردی و اجتماعی ایجاد کند. با ملاحظه کرونا به موقعیت جامعهشناختی منحصر به فرد برای فهم پدیدههای اجتماعی و تاکید بر تنوع و تکثر تجربه، این پژوهش، به دنبال فهم تجربه خانواده ایرانی از خلال روایتهای زنانه از این رخداد بود. از اینرو، یافتههای بهدست آمده از گفتوگوهای عمیق نیمساختاریافته با 23 زن متاهل 52-30 ساله در دو استان تهران و البرز همزمان با اولین قرنطینه خانگی در سال 1399، با رویکرد تفسیری تفهمی تحلیل مضمون شد. در صورتبندی شبکه معنایی خانواده ایرانی از رویارویی با این بیماری از منظر روایتی زنانه، چهار الگوی معنایی غالب، یعنی احساس رهاشدگی و بیپناهی خانواده در غیاب دولت؛ ازجاکندگی و درهمشدگی فضاهای زیست روزمره خانوادگی و اجتماعی؛ تعلق کالبدی به فضای خانه و مرکزیتیابی خانواده و در نهایت، اقتدارزدایی پزشکی به محوریت خانواده در آنِ بحران شناسایی و تحلیل شد. بهطورکلی، رویارویی با بیماری با گسست در جریان عادی زندگی، فرد را در موقعیت کنش آگاهانه قرار داده و در حالیکه در آنِ رخداد پاندمی کشنده، اقتدارزدایی از دولت، انگاره قالبی خانواده و پزشکی بهمثابه ساختار تداوم مییابد؛ شاهد بازگشت کنشگر و ساختشکنی از زیست خانوادگی و اجتماعی در فرایند ساخت خود و به محوریت خانواده به مثابه یک گروه هستیم. |
کد مقاله | 47707 |
تعداد بازدید | 20 |
|