عنوان | تبیین و تحلیل جایگاه اجتماعی زنان در شهنشاهنامه تبریزی و تطبیق آن با شاهنامه فردوسی |
تعداد صفحات | 22 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | سبكشناسی نظم و نثر فارسی (بهار ادب) - اميد مجد - علمی پژوهشی شماره 7 پیاپی 89 |
تاریخ انتشار | مهر - 1402 |
محدوده صفحات | 252-231 |
کلید واژه | ایران باستان شأن زن منزلت زن زن در ایران باستان فردوسی جایگاه زنان جایگاه اجتماعی زن در شاهنامه فردوسی جایگاه اجتماعی زنان زن در متون ایران باستان ایلخانی شاهنامه فردوسی شهنشاهنامه تبریزی |
چکیده |
زمینه و هدف: زنان بعنوان نیمه ای از پیکره بشریت، یکی از مهمترین مؤلفه های اجتماعی به شمار می روند که این امر از دیرباز مورد توجه بوده است. در این راستا منظومه حماسی شاهنامۀ فردوسی بعنوان اثری برآمده از میراث فرهنگی، تاریخی و اجتماعی ایران بسیار حائز اهمیت است. غنای این اثر و اهمیت آن به حدی است که منظومه های حماسی و تاریخی بسیاری به تقلید از آن نوشته شده است. شهنشاهنامۀ تبریزی نمونه ای از این موارد است. بررسی مقوله نگرش به زن و جایگاه وی در این دو حماسه نه تنها موقعیت و منزلت زنان در ایران باستان را مشخص میکند، بلکه نوع نگرش به زن در اجتماع از دوران حیات فردوسی تا پایان حکومت مغولان را نیز روشن می سازد. نگارندگان می کوشند جایگاه و نقش زن را در این دو اثر مهم بررسی و مقایسه نمایند. روش مطالعه: این پژوهش به روش توصیفی تحلیلی و با بهره گیری از مطالعات کتابخانه ای انجام شده است. یافته ها: اگرچه در شهنشاهنامۀ تبریزی الفاظ و عبارات منفی درخصوص زنان به چشم نمیخورد، نگاه جنسیتی به زن و بهره گیری از زنان برای کامجویی، از شأن و منزلت زنان دوران ایلخانی میکاهد و زنان را فرو دست می انگارد و در حیطۀ خردمندی، فداکاری، وفاداری و فرمانروایی جایگاه و نقش های فرعی برای ایشان قائل است. اما با وجود اینکه در شاهنامه اندک ابیات منفی درخصوص زنان به چشم میخورد، آنان نقش های مهمتری در خلال داستان ها بر عهده دارند و بیشتر مورد توجه واقع شده اند. نتیجه گیری: زنان در شاهنامۀ فردوسی از جایگاه مناسبتری نسبت به زنان در شهنشاهنامه برخوردارند. |
کد مقاله | 47564 |
تعداد بازدید | 62 |
|