عنوان | دیدگاه علامه طباطبایی در معنای معروف و تأثیر آن بر قلمرو قاعده معاشرت به معروف و تفسیر ماده 1103 قانون مدنی |
تعداد صفحات | 20 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | فقه و حقوق خانواده (ندای صادق) - دانشگاه امام صادق (ع) واحد خواهران پیاپی 79 |
تاریخ انتشار | پاییز و زمستان - 1402 |
محدوده صفحات | 52-33 |
کلید واژه | قرآن معروف آثار فقهی حسن معاشرت اصل معاشرت به معروف ضمانت اجرا آثار حقوقی دیدگاه علامه طباطبایی تفسیر قرآن ماده 1103 قانون مدنی علامه طباطبایی (ره) رفتار ضراری رفتار متعارف |
چکیده |
منبع اصلی قاعده معروف امر قرآنیِ «و عاشروهنّ بالمعروف» است. علامه طباطبایی واژة «معروف» را که چندینبار در قرآن به کار رفته، به معنی رفتار متعارف دانسته است. آنچه این برداشت را تأیید میکند، تقابلی است که در قرآن میان رفتار به معروف و رفتار ضراری برقرار شده است. نتیجه این دیدگاه آن است که در زندگی زناشویی، ایجاد ضمانت اجرایی و مسئولیت حقوقیِ ترک معاشرت به معروف، مشروط به معاشرت غیرمتعارف یا همان معاشرت ضراری است. همچنین چنانچه مبنای مادة ۱۱۰۳ قانون مدنی قاعدة مزبور باشد، تکلیف مندرج در آن تنها زمانی تکلیفی قانونی و دارای ضمانتاجرا میباشد که ترک حسن معاشرت به رفتار ضراری و غیرمتعارف یا به نشوز عام منتهی شود. در این پژوهش، با هدف ارائه دیدگاه علامه طباطبایی درباره واژه معروف و آثار فقهی و حقوقی آن، پس از گردآوری منابع به شیوه کتابخانهای، با روش توصیفیـتحلیلی به بررسی مفهومی دادهها پرداخته شده است. |
کد مقاله | 47431 |
تعداد بازدید | 14 |
|