عنوان | معنای رجال مذهبی و سیاسی در پرتوی نظریات تفسیری قانون اساسی |
تعداد صفحات | 26 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مطالعات جنسیت و خانواده - پژوهشکده زن و خانواده سال 10 شماره 1 پیاپی 18 |
تاریخ انتشار | بهار و تابستان - 1401 |
محدوده صفحات | 162-137 |
کلید واژه | قانون اساسی شورای نگهبان ریاست جمهوری ایران ریاست جمهوری زن رجال مذهبی شرایط ریاست جمهوری قانون اساسی ایران نظام حقوقی ایران تصدی مسئولیت ریاست جمهوری هدف گرایی تفسیر قانون تفسیر قانون اساسی تفسیر حقوقی رجال سیاسی نظریات تفسیری مکاتب تفسیری نص گرایی قصدگرایی مکتب تفسیر پویا تاریخ تقنینی |
چکیده |
در مشروح مذاکرات مجلس بررسی نهایی قانون اساسی آمده است که درباره ریاستجمهوری زنان - حتی میان فقها - اختلافنظر بوده است؛ ازاینرو در قانون اساسی از عبارتِ مجمل «رجال مذهبی و سیاسی» استفاده شد ـ تا به قول شهید بهشتی ـ بعدها قانون اساسی به بنبست کشیده نشود. هرچند عبارت یادشده ظرفیت تفاسیر مختلفی دارد؛ اما درعمل شورای نگهبان با تأیید صلاحیت نکردن زنان برای نامزدی انتخابات ریاستجمهوری، از یک نظریه تفسیری خاص حمایت کرده است. در این نوشتار، قصد ندارم به نزاعهای فقهی مربوط به جواز یا عدم جواز ریاستجمهوری زنان بپردازم. آنچه برایم اهمیت دارد، اثبات این ادعاست که فارغ از وابستگی شورای نگهبان به هریک از گرایشهای تفسیری، عبارت «رجال مذهبی و سیاسی» شامل زنان نیز میشود. برای اثبات این ادعا تلاش میکنم با اصول مسلّم و پذیرفتهشده نزد هریک از نظریات تفسیری به فهم و تفسیر عبارت «رجال مذهبی و سیاسی» بپردازم. نظریات تفسیری موردمطالعه در این نوشتار که گاهی از آنها به عنوان «مکاتب تفسیری» یاد میشود، عبارتاند از: نصگرایی، قصدگرایی، هدفگرایی و مکتب تفسیر پویا که از رایجترین نظریات تفسیری در تفسیر قانون اساسی قلمداد میشوند. |
کد مقاله | 47357 |
تعداد بازدید | 23 |
|