عنوان
|
مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر فرانگرانی در زنان آسیب دیده از خیانت همسر |
تعداد صفحات
|
12 |
نویسنده
|
سیامک یوسفیان امیرخیز - زهرا باقرزاده گلمکانی - محمدرضا خدابخش |
مشخصات نشریه
|
رويش روانشناسي - انجمن روانشناسي باليني كودك و نوجوان سال 12 شماره 2 پیاپی 83 |
تاریخ انتشار
|
ارديبهشت - 1402 |
محدوده صفحات
|
94-83 |
کلید واژه
|
تهران خیانت زناشویی طرحواره درمانی کیفیت زندگی زنان شهر تهران بهبود کیفیت زندگی خیانت زنان آسیبدیده از خیانت همسر فرانگرانی خیانت خانوادگی مشاوره مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی خیانت زوج
|
چکیده
|
پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر فرانگرانی در زنان آسیبدیده از خیانت همسر انجام شد. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون و گروه کنترل با دوره پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری کلیه زنان آسیبدیده از خیانت همسر در سال 1399- 1400 در شهر تهران بود و نمونه آماری ۴۵ نفر از زنانی بود که به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شده و در سه گروه ۱۵ نفری آزمایش و گروه بهصورت تصادفی گمارده شدند. گروه طرحواره درمانی طی 8 جلسه 90 دقیقه ای هفته ای یکبار و گروه درمان مبتنی بر کیفیت زندگی طی 10 جلسه 90 دقیقه ای هفته ای یکبار مورد مداخله قرار گرفتند. داده ها با استفاده از شاخص افکار اضطرابی ولز (AnTI) (1994) جمع آوری و به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفت. تفاوت میانگین ها نشان داد در پسآزمون در فرانگرانی بین دو مداخله طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر کیفیت زندگی تفاوت معناداری وجود ندارد ( 05/0 P ). به عبارتی هر دو روش بر کاهش فرانگرانی اثر داشتهاند و این دو مداخله تفاوت معناداری از نظر اثربخشی بر این متغیر در زنان آسیب دیده از خیانت همسر با یکدیگر نداشتند؛ این نتایج در پیگیری هر دو مداخله نیز دیده می شود. نتیجه گیری می شود طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر بهبود کیفیت زندگی بر فرانگرانی در زنان آسیبدیده از خیانت همسر موثر هستند اما بین دو درمان تفاوتی وجود ندارد.
|