عنوان | تعیین اثربخشی هنردرمانی گروهی بر سازگاری با طلاق در دختران طلاق 9 تا 12 ساله |
تعداد صفحات | 12 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مطالعات ناتواني پیاپی 21 |
تاریخ انتشار | 1402 |
کلید واژه | خرم آباد (شهرستان) طلاق والدین خانوادههای طلاق سازگاری با طلاق طلاق فرزندان خانوادههای طلاق والدین مطلقه دختران طلاق هنر درمانی |
چکیده |
زمینه و هدف: افزایش روزافزون طلاق و آسیبپذیری کودکان، اجرای مداخلات درمانی مناسب را بهمنظور کاهش آسیبهای ناشیاز این رخداد، ضروری میکند. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی هنردرمانی گروهی بر سازگاری با طلاق در دختران طلاق ۹ تا ۱۲ساله انجام شد. روش بررسی: روش پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون و پیگیری یکماهه همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ پژوهش را تمامی دختران سنین ۹ تا ۱۲سالهٔ شهر خرمآباد دارای والدین مطلقه تشکیل دادند که والدین آنها حداقل شش ماه و حداکثر دو سال از یکدیگر طلاق گرفته بودند. نمونۀ نهایی، ۲۲ نفر داوطلب بودند که بهروش دردسترس بهعنوان نمونه وارد مطالعه شدند و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. دوازده جلسه هنردرمانی گروهی صرفاً برای گروه آزمایش اجرا شد. مقیاس عقاید کودکان دربارهٔ طلاق والدین (کوردک و برگ، ۱۹۸۷)، در سه مرحلهٔ مذکور برای سنجش سازگاری با طلاق بهکار رفت. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری ۰٫۰۵ ازطریق نرمافزار آماری SPSS نسخهٔ ۲۴ تحلیل شد. یافتهها: نتایج حاکیاز تفاوت معنادار بین گروههای آزمایش و گواه در خردهمقیاسهای سازگاری با طلاق والدین (دستانداختن همسالان و اجتناب، ترس از رهاشدن، امید به بازگشتن، سرزنش پدرانه، سرزنش مادرانه و سرزنش خود) و نمرهٔ کلی بود (۰٫۰۰۱ > p). بین میانگین نمرهٔ پیشآزمون در تمامی خردهمقیاسها (بهجز سرزنش پدرانه) و نمرهٔ کلی سازگاری با طلاق با پسآزمون و پیگیری اختلاف معنادار وجود داشت (۰٫۰۵ > p)؛ اما نمرهٔ پسآزمون با پیگیری اختلاف معناداری نداشت (۰٫۰۵ < p)؛ این امر پایداری اثربخشی مداخلهٔ هنردرمانی را در طول زمان نشان میدهد. نتیجهگیری: براساس یافتههای پژوهش، هنردرمانی گروهی بر افزایش سازگاری با طلاق والدین در فرزندان طلاق سودمند و مؤثر است. |
کد مقاله | 47098 |
تعداد بازدید | 17 |
|