عنوان | بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر ناگویی هیجانی، باورهای ارتباطی ناکارآمد و صمیمیت جنسی در زنان متأهل مبتلا به اختلال افسردگی مداوم |
تعداد صفحات | 11 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مطالعات ناتواني پیاپی 21 |
تاریخ انتشار | 1402 |
کلید واژه | افسردگی افسردگی زنان تهران صمیمیت جنسی باورهای ارتباطی باورهای ناکارآمد طرحواره درمانی زنان شهر تهران ناگویی هیجانی باورهای ارتباطی ناکارآمد زناشویی زنان افسرده باورهای ارتباطی ناکارآمد افسردگی مداوم |
چکیده |
زمینه و هدف: افسردگی میتواند میزبان مشکلات اجتماعی، قانونی، روانشناختی و جسمانی بسیاری باشد. این اختلال در زنان متأهل علاوه بر خود فرد، رابطهٔ زناشویی را نیز دچار مشکل میکند. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی طرحوارهدرمانی بر ناگویی هیجانی، باورهای ارتباطی ناکارآمد و صمیمیت جنسی در زنان متأهل مبتلا به اختلال افسردگی مداوم بود. روشبررسی: روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون و پیگیری با گروه آزمایش و گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش شامل تمامی زنان متأهل مبتلا به اختلال افسردگی مداوم در شهر تهران در سال ۱۴۰۱ بود. از میان این افراد ۴۰ نفر واجد شرایط و داوطلب، با روش نمونهگیری هدفمند وارد مطالعه شدند. افراد نمونه به شکل تصادفی به دو گروه آزمایش طرحوارهدرمانی (۲۰ نفر) و گروه گواه (۲۰ نفر) گمارده شدند. طرحوارهدرمانی بر طبق پروتکل یانگ (۲۰۰۳) طی دوازده جلسه برای گروههای آزمایش اجرا شد. ابزارهای استفادهشده در این پژوهش شامل پرسشنامهٔ ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی، پارکر و تیلور، ۱۹۹۴)؛ پرسشنامهٔ باورهای ارتباطی توسط رومنس و دی بورد (۱۹۹۵) و مقیاس صمیمیت جنسی پرسشنامهٔ نیازهای صمیمیت زناشویی باگاروزی (۱۹۹۷) بود. دادههای پژوهش به کمک تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر با درنظرگرفتن سطح معناداری ۰٫۰۵ تحلیل شدند. یافتهها: نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان داد که اثر طرحوارهدرمانی بر هر سه متغیر ناگویی هیجانی (۰٫۰۱۱ = p)، باورهای ارتباطی ناکارآمد (۰٫۰۱۵ = p) و صمیمیت جنسی (۰٫۰۱۰ = p) معنادار است. نتیجهگیری: طرحوارهدرمانی بر بهبود ناگویی هیجانی، باورهای ارتباطی ناکارآمد زناشویی و صمیمیت جنسی در زنان مبتلا به اختلال افسردگی مداوم مؤثر بود؛ بنابراین میتوان از این رویکرد درمانی بهعنوان راهبردی مؤثر در کار با مشکلات زنان بهویژه زنان متأهل مبتلا به اختلال افسردگی استفاده کرد. این رویکرد درمانی با بهبود مشکلات یک زوج به بهبود رابطهٔ زناشویی آنها کمک میکند. |
کد مقاله | 47097 |
تعداد بازدید | 20 |
|