- صفحه‌نخست
- بانک اطلاعات علمی
- کتابخانه
-
ارتباط با ما
شماره‌های تماس
مرکز قم
تلفـن: ۱۳-۳۲۹۰۷۶۱۰ (۰۲۵)
فکس: ۱۳-۳۲۹۰۷۶۱۰ (۰۲۵)
سامانه‌پیامکی: ۳۰۰۰۱۲۳۰۰۱۱۰۲۰
خیابان جمهوری، میدان سپاه، بطرف ریل، پلاک ۵۰
مرکز تهران
تلفـن: ۸۸۹۸۳۹۴۴ (۰۲۱)
فکس: ۸۸۹۸۳۹۴۴ (۰۲۱)
بلوارکشاورز،خیابان نادری،ک حجت‌دوست،پ ۵۶
بانــک‌اطلاعــات‌علمــی
| عنوان | مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر شفقت خود بر احساس تنهایی، تصویر بدنی منفی و حساسیت به طرد در زنان متقاضی جراحی زیبایی |
| تعداد صفحات | 12 |
| نویسنده |
|
| مشخصات نشریه | مطالعات ناتواني پیاپی 21 |
| تاریخ انتشار | 1402 |
| کلید واژه | تصویر بدنی احساس تنهایی زنان و جراحی زیبایی تهران طرحواره درمانی زنان شهر تهران حساسیت به طرد مداخله روانی شفقت خود عمل زیبایی درمان مبتنی بر شفقت خود تصویر بدنی منفی زنان متقاضی جراحی زیبایی |
| چکیده |
زمینه و هدف: براساس پژوهش‌های قبلی، مداخلات روان‌شناختی متعددی بر بهبود احساس تنهایی و تصویر بدنی منفی و حساسیت به طرد در زنان متقاضی جراحی زیبایی مؤثر است؛ ازاین‌رو، هدف پژوهش حاضر، مقایسهٔ اثربخشی طرح‌واره‌درمانی و درمان مبتنی‌بر شفقت خود بر احساس تنهایی و تصویر بدنی منفی و حساسیت به طرد در زنان متقاضی جراحی زیبایی بود. روش‌بررسی: روش پژوهش، نیمه‌آزمایشی از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعهٔ آماری را تمامی زنان مراجعهکننده به کلینیک‌های زیبایی برای عمل جراحی زیبایی در شهر تهران در سال ۱۳۹۹ تشکیل دادند. از بین آن‌ها، ۴۵ نفر از زنان واجد شرایط داوطلب مراجعهکننده، به‌شیوهٔ نمونه‌گیری در‌دسترس وارد مطالعه شدند و به‌روش تصادفی ساده در دو گروه مداخله‌ای طرح‌واره‌درمانی و درمان مبتنی‌بر شفقت خود و یک گروه گواه (سه گروه پانزده‌نفره) قرار گرفتند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامهٔ روابط چندبُعدی بدن-خود (کش، ۱۹۹۰) و مقیاس احساس تنهایی دانشگاه کالیفرنیا (UCLA) (راسل و همکاران، ۱۹۷۸) و پرسش‌نامهٔ حساسیت به طرد (داونی و فلدمن، ۱۹۹۶) استفاده شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون‌های تحلیل واریانس، خی‌دو، تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی در سطح معناداری ۰٫۰۵ توسط نرم‌افزار آماری SPSS نسخهٔ ۲۲ صورت گرفت. یافته‌ها: پس از حذف اثر پیش‌آزمون، اختلاف معناداری بین میانگین نمرات گروه‌های آزمایش و گروه گواه، در پس‌آزمون در متغیرهای احساس تنهایی (۰٫۰۰۲ = p) و تصویر بدنی منفی (۰٫۰۰۵ = p) و حساسیت به طرد (۰٫۰۰۵ = p) وجود داشت. درمان مبتنی‌بر شفقت خود درمقایسه با طرح‌واره‌درمانی بر کاهش حساسیت به طرد روش مؤثرتری بود (۰٫۰۱۷ = p)؛ اما در متغیرهای احساس تنهایی (۰٫۶۳۵ = p) و تصویر بدنی منفی (۰٫۴۰۴ = p) بین دو روش درمانی تفاوت معنادار مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: براساس نتایج پژوهش، در بهبود احساس تنهایی و تصویر بدنی منفی بین دو مداخلهٔ طرح‌واره‌درمانی و درمان مبتنی‌بر شفقت خود تفاوت معناداری وجود ندارد؛ اما در متغیر حساسیت به طرد، اثربخشی درمان مبتنی‌بر شفقت خود بیشتر از طرح‌واره‌درمانی است. |
| کد مقاله | 47093 |
| تعداد بازدید | 20 |
|
|
پژوهشکده زن و خانواده با هدف تبیین دیدگاه نظام‌مند دین پیرامون مسائل زن و خانواده، تعمیق پژوهش‌ها و کارشناسی‌های دینی و پاسخ‌گویی به نیازهای تئوریک و دفاع از مرزهای اعتقادی در این حوزه توسط مرکز مدیریت حوزه های علمیه خواهران در سال 1377 تاسیس گردید. 
نشـانیمرکزقـم: بلوار الغدیر کوچه 10 پلاک 5
تلفـن: 58-32603357 (۰۲۵)