عنوان | اثربخشی رویکرد زوج درمانی هیجان مدار بر بهبود دلزدگی زناشویی و خودافشایی هیجانی زوجین متقاضی طلاق |
تعداد صفحات | 8 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مطالعات ناتواني پیاپی 20 |
تاریخ انتشار | 1401 |
کلید واژه | زوج درمانی درمان متمرکز بر هیجان دلزدگی زناشویی زوجین متقاضی طلاق زوج درمانی هیجان مدار طلاق ساری (شهرستان) خودافشایی هیجانی |
چکیده |
زمینه و هدف: طلاق یکی از آسیبهای اجتماعی و خانوادگی است که تمامی اقشار جامعه بهنوعی با عوارض سوء آن درگیر هستند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی رویکرد زوجدرمانی هیجانمدار بر بهبود دلزدگی زناشویی و خودافشایی هیجانی زوجین متقاضی طلاق انجام شد. روش بررسی: روش پژوهش از نوع نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون همراه با گروه گواه بود. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی زوجین متقاضی طلاق مراجعهکننده به کلینیک مرهم شهرستان ساری در نیمهٔ دوم سال ۱۳۹۶ تشکیل دادند. از بین آنها تعداد ۳۲ نفر افراد واجد شرایط داوطلب انتخاب شدند و سپس بهطور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش طی دوازده جلسهٔ نود دقیقهای بهصورت هفتگی بهترتیب، زوجدرمانی هیجانمدار را دریافت کرد؛ اما برای گروه گواه، درمانی ارائه نشد. دادهها با استفاده از مقیاس دلزدگی زناشویی (پاینز، ۱۹۹۶) و مقیاس خودافشایی هیجانی (اسنل، ۲۰۰۱) جمعآوری شدند. تحلیل دادهها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تکمتغیره در نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۲ در سطح معناداری ۰٫۰۵ صورت گرفت. یافتهها: نتایج نشان داد، زوجدرمانی هیجانمدار منجربه کاهش دلزدگی زناشویی (۰٫۰۰۱ > p) و افزایش خودافشایی هیجانی (۰٫۰۰۱ > p) در زوجین متقاضی طلاق در گروه آزمایش شد. نتیجهگیری: براساس یافتههای این پژوهش، آموزش رویکرد زوجدرمانی هیجانمدار در بهبود دلزدگی زناشویی و خودافشایی هیجانی زوجین متقاضی طلاق مؤثر است و میتوان از رویکرد مذکور برای بهبود دلزدگی زناشویی و خودافشایی هیجانی این زوجین استفاده کرد. |
کد مقاله | 47076 |
تعداد بازدید | 19 |
|