عنوان
|
بررسی اثربخشی گروه درمانی مثبتنگر بر ناگویی خلقی، تابآوری و بهزیستی ذهنی زنان مطلقه |
تعداد صفحات
|
15 |
نویسنده
|
فاطمه رحمانی - فرامرز سهرابی اسمرود - حسن اسدزاده دهرائی - بیتا نصرالهی |
مشخصات نشریه
|
جامعهشناسی سیاسی ایران - انجمن علمی جامعهشناسی سیاسی ایران سال 5 پیاپی 11 |
تاریخ انتشار
|
بهمن - 1401 |
محدوده صفحات
|
1396-1382 |
کلید واژه
|
سازمان بهزیستی زنان مطلقه گروه درمانی تهران بهزیستی ذهنی سازمان بهزیستی استان تهران زنان شهر تهران ناگویی خلقی طلاق تابآوری تابآوری زنان درمان مثبت نگر
|
چکیده
|
زنان مطلقه یکی از آسیبپذیرترین اقشار جامعه هستند که با مسائل و مشکلات روحی- روانی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مواجه هستند. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی گروه درمانی مثبت نگر بر ناگویی خلقی، تاب آوری و بهزیستی ذهنی زنان مطلقه بوده است. این پژوهش به شیوه نیمه آزمایشی و با طرح پیش آزمون –پس آزمون و با گروه گواه انجام گردید. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی زنان مطلقه مراجعه کننده به سازمان بهزیستی استان تهران در نیمه دوم سال 1398 به تعداد 263 نفر بود که از بین آنها تعداد 30 نفر داوطلب واجد شرایط به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و بهصورت تصادفی به 2 گروه (آزمایش و گواه) تقسیم شدند. آزمودنیهای دو گروه، پرسشنامه ناگویی خلقی تورنتو بگبی، پارکر و تیلور (1994)، تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) و بهزیستی ذهنی کییز و ماگیارمو (2003) را در مرحله پیشآزمون و پسآزمون تکمیل کردند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت مداخله گروه درمانی مثبت نگر قرار گرفتند درحالیکه در طول این مدت گروه گواه هیچگونه مداخلهای را دریافت نکردند. دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس و بوسیله نرم افزار SPSS24 تجزیه و تحلیل شد. سطح معنی داری برای همه آزمونها 05/0 لحاظ گردید. نتایج نشان داد گروه درمانی مثبت نگر موجب کاهش ناگویی خلقی زنان مطلقه شد. همچنین گروه درمانی مثبت نگر موجب ارتقاء تاب آوری و بهزیستی ذهنی زنان مطلقه شد. با توجه به یافتههای پژوهش می توان نتیجه گرفت که برای کاهش ناگویی خلقی و نیز افزایش تاب آوری و بهزیستی ذهنی زنان مطلقه میتوان از گروه درمانی مثبت نگر استفاده نمود.
|