عنوان | بررسی و تحلیل معیار بکارت در فقه امامیه و فقه اهل سنت |
تعداد صفحات | 18 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مطالعات تطبیقی مذاهب فقهی سال 2 پیاپی 3 |
تاریخ انتشار | بهار و تابستان - 1401 |
محدوده صفحات | 216-199 |
کلید واژه | ازدواج باکره فقهای امامیه فقهای اهل سنت باکره فقه امامیه بکارت فقه اهل سنت ازاله پرده بکارت اذن ولی در ازدواج باکره نکاح باکره دختر باکره دیدگاه فقها ولایت پدر بر دختر باکره دیدگاه فقهی اذن پدر در ازدواج باکره نکاح دختر باکره ثیبوبت ثیبه |
چکیده |
یکی از مباحث مهم در فقه، مخصوصاً در بحث نکاح، مشخصکردن معیار «ثیبوبت» و «بکارت» است؛ چراکه هر یک از این عناوین («ثیبوبت» و «بکارت») احکام خاصی دارند. از نظر فقه امامیه، برای تحقق بکارت و اینکه دختر در چه صورتی ثیبه محسوب میشود، چهار نظریه وجود دارد و برای آنها ادلهای از لغت، عرف و نیز ادله نقلی اقامه شده است. در میان فقیهان اهل تسنن نیز در این زمینه اختلاف نظر بوده، و سه نظریه بر اساس عرف، لغت و استحسان یا قیاس مطرح کردهاند، اما بیشتر فقیهان اهل سنت معتقدند ثیبوبت با مطلق وطی (اعم از مشروع یا نامشروع) واقع میشود و ادلهای برای این ادعایشان ذکر کردهاند؛ اما به نظر میرسد برای تعیین ملاک جامع، که در تمام ابواب جوابگو باشد، باید قائل به تفصیل شد؛ به گونهای که مفهوم «بکارت» و «ثیبوبت» برای موضوعاتی که عُذرَه بکارت مقصود بالذات است، مانند خرید و فروش کنیز یا حدود با موضوعاتی که مقصود بالذات نیست، مانند ولایت پدر و جد پدری بر ازدواج دختر باکره متفاوت است، به این معنا که در باب ولایت پدر و جد در ازدواج باکره ملاک ثیبهشدن وطی شرعی است و در غیر آن ملاک وجود عذره بکارت و فقدان آن است. بنابراین، در این تحقیق پس از بیان دیدگاههای فقیهان امامیه و فقیهان اهل سنت و ادلهشان با روش توصیفی تحلیلی و با مراجعه به منابع کتابخانهای به دیدگاه برگزیده میپردازیم. |
کد مقاله | 45459 |
تعداد بازدید | 44 |
|