عنوان
|
نقدی بر انسانشناسی زن گرا در ادبیات با تأکید بر عاملیت و برابری زن در اسلام |
تعداد صفحات
|
20 |
نویسنده
|
رؤیا حسینی - ابوالقاسم امیراحمدی - علی عشقی سردهی |
مشخصات نشریه
|
انسانپژوهی دینی (دین و سیاست سابق) - مجتمع آموزش عالی شهید محلاتی - علمی پژوهشی سال 18 پیاپی 46 |
تاریخ انتشار
|
پاییز و زمستان - 1400 |
محدوده صفحات
|
258-239 |
کلید واژه
|
زن در اسلام ادبیات اسلام انسانشناسی جامعه اسلامی جایگاه زنان کشورهای اسلامی دیدگاه اسلام مبانی انسانشناسی زنان در جامعه اسلامی عاملیت زنانه زن گرایی رویکرد انسانشناسی
|
چکیده
|
یکی از پدیدههای مرتبط با انسان که در هستیشناسی و معرفتشناسی متأثر از رویکردهای انسانشناسی بوده است، جایگاه زن است. در این میان، ادبیات ابزار مناسبی برای بیان هستیشناسی و معرفتشناسی جایگاه زن در ساحتهای فردی و اجتماعی بوده است. ازاینرو، تحقیق حاضر تلاشی است تا با اتخاذ یک رویکرد کیفی و روش سندپژوهی، زن گرایی و مبانی انسان شناختی آن در جوامع اسلامی معاصر را مورد نقد و بررسی قرار دهد. نوشتار حاضر ضمن تبیین رابطه ادبیات و انسانشناسی، نشان داد که ادبیات کشورهای مسلمان از دهه شصت قرن نوزدهم تاکنون، به دلیل تأثیرپذیری از فضای استعماری و پسااستعماری در تبیین نگاه اسلامی در عاملیت زن در ساحت اجتماعی و فردی و برابری و آزادی زن، ناموفق بودهاند. همچنین مرور انتقادی دورههای انسانشناختی در ادبیات این سده نشان داد که این رویکردهای انسانشناسی به دلیل اتخاذ نگاه مرد محور، دارای نقص روششناختی و به دلیل تبعیت از فمینیسم، تعهدات سیاسی و مارکسیسم انتقادی و همچنین اتخاذ راهبرد پراگماتیک متمایل به سکولاریسم در خلق آثار، دارای نقص معرفتشناختی هستند که در برخی مواقع بهصورت رادیکال در تضاد با اسلام قرار میگیرد. در پایان ضمن اشاره به نقش برخی جنبشها مانند انقلاب اسلامی ایران در احیاگرایی رئال اسلامی، دیدگاه اسلام در مورد عاملیت زن و برابری طلبی تبیین شده است.
|