عنوان | اثربخشی درمان شناختی وجودی بر بهبود سازگاری فردی اجتماعی و تابآوری زنان در معرض طلاق |
تعداد صفحات | 7 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مطالعات ناتواني پیاپی 20 |
تاریخ انتشار | 1401 |
کلید واژه | سازگاری اجتماعی تهران سازگاری فردی اجتماعی زنان شهر تهران طلاق تابآوری منطقه 5 تهران سازگاری فردی زنان در معرض طلاق سازگاری زنان منطقه 6 تهران تابآوری زنان درمان شناختی وجودی |
چکیده |
زمینه و هدف: طلاق، یکی از مشکلاتی است که سلامت روان زنان را تحتتأثیر قرار داده و آن را دچار اختلال میکند. ازاینرو، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان شناختی-وجودی بر بهبود سازگاری فردی-اجتماعی و تابآوری زنان در معرض طلاق انجام شد. روشبررسی: در این پژوهش، از روش نیمهآزمایشی و طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه گواه استفاده شد. از بین تمامی زنان در معرض طلاق مناطق پنج و شش شهر تهران، در سال ۱۳۹۸، سی نفر بهصورت در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در دو گروه آزمایش (۱۵نفر) و گواه (۱۵نفر) جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش، پرسشنامهٔ سازگاری فردی-اجتماعی (کلارک و همکاران، ۱۹۵۳) و پرسشنامهٔ تابآوری (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) بود. بعد از انجام پیشآزمون، درمان شناختی-وجودی برای گروه آزمایش اجرا گردید و درنهایت، از هر دو گروه پسآزمون به عمل آمد. یافتههای پژوهش، با استفاده از نرمافزار SPSS نسخهٔ ۲۴ و آنالیز کوواریانس، در سطح معناداری ۰٫۰۵ تحلیل شدند. یافتهها: یافتهها نشان داد که پس از حذف اثر پیشآزمون، میانگین نمرات سازگاری فردی-اجتماعی و تابآوری زنان، بین دو گروه، در پسآزمون، اختلاف آماری معناداری وجود داشت (۰٫۰۰۱ > p). نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که درمان شناختی-وجودی برای زنان در معرض طلاق، کاربرد داشته و بر بهبود سازگاری فردی-اجتماعی و تابآوری آنها اثربخش است. |
کد مقاله | 44904 |
تعداد بازدید | 31 |
|