عنوان | بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ناگویی خلقی، تابآوری و بهزیستی ذهنی زنان مطلقه |
تعداد صفحات | 9 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مطالعات ناتواني پیاپی 19 |
تاریخ انتشار | 1400 |
کلید واژه | زنان مطلقه تهران بهزیستی ذهنی سازمان بهزیستی استان تهران زنان شهر تهران ناگویی خلقی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) تابآوری تابآوری زنان |
چکیده |
زمینه و هدف: زنان مطلقه از اقشار بسیار آسیبپذیر جامعه بهشمار میروند که با مسائل و مشکلات روحی روانی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مواجه هستند. هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر ناگویی خُلقی، تابآوری و بهزیستی ذهنی زنان مطلقه بود. روش بررسی: روش این پژوهش، نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون همراه با گروه گواه انجام شد. جامعهٔ آماری پژوهش را تمامی زنان مطلقهٔ مراجعهکننده به سازمان بهزیستی استان تهران در نیمهٔ دوم سال ۱۳۹۸ به تعداد ۲۶۳ تشکیل دادند. از بین آنها سی نفر داوطلب واجد شرایط بهروش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. سپس بهصورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه قرار گرفتند. آزمودنیهای دو گروه، مقیاس ناگویی خُلقی تورنتو (بگبی و همکاران، ۱۹۹۴)، مقیاس تابآوری کانر-دیویدسون (کانر و دیویدسون، ۲۰۰۳) و مقیاس بهزیستی ذهنی (کییز و ماگیار-مو، ۲۰۰۳) را در مراحل پیشآزمون و پسآزمون تکمیل کردند. مداخلهٔ گروهدرمانی مبتنیبر پذیرش و تعهد بهمدت هشت جلسه بر اساس پژوهش پیترسون و همکاران (۲۰۰۹) برای گروه آزمایش ارائه شد؛ درحالیکه در طول این مدت گروه گواه هیچگونه مداخلهای دریافت نکرد. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از روش آماری تحلیل کوواریانس در نرمافزار SPSS نسخۀ ۲۴ صورت گرفت. سطح معناداری برای همهٔ آزمونها ۰٫۰۵ لحاظ شد. یافتهها: نتایج نشان داد، پس از حذف اثر پیشآزمون، تفاوت معناداری بین گروه آزمایش و گروه گواه در پسآزمون، در میانگین نمرههای متغیرهای ناگویی خُلقی (۰٫۰۰۱ > p)، تابآوری (۰٫۰۰۱ > p) و بهزیستی ذهنی (۰٫۰۰۱ > p) مشاهده شد. همچنین اندازهٔ اثرهای ناگویی خُلقی، تابآوری و بهزیستی ذهنی بهترتیب برابر با ۰٫۶۷۴، ۰٫۵۳۸و ۰٫۷۳۹ بود. نتیجهگیری: باتوجه به یافتههای پژوهش نتیجهگیری میشود که برای کاهش ناگویی خُلقی و افزایش تابآوری و بهزیستی ذهنی در زنان مطلقه میتوان از گروهدرمانی مبتنیبر پذیرش و تعهد استفاده کرد. |
کد مقاله | 44880 |
تعداد بازدید | 36 |
|