عنوان | تعیین اندازه اثر انعطافپذیری روانشناختی و خودکنترلی در سازگاری زناشویی کارکنان متأهل بیمارستان ثامن الائمه مشهد |
تعداد صفحات | 8 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مطالعات ناتواني پیاپی 19 |
تاریخ انتشار | 1400 |
کلید واژه | خودکنترلی مشهد کارکنان بیمارستان سازگاری زناشویی کارمندان متأهل انعطافپذیری روانشناختی اندازه اثر |
چکیده |
زمینه و هدف: سازگاری زناشویی هدفی عالی در تحقق خانوادهای مطلوب است و بهعنوان عاملی اساسی در سلامت و توسعهٔ اعضای خانواده عمل میکند؛ بنابراین هدف مطالعهٔ حاضر تعیین اندازه اثر انعطافپذیری روانشناختی و خودکنترلی در سازگاری زناشویی کارکنان متأهل بیمارستان ثامنالائمه مشهد بود. روش بررسی: روش پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعهٔ آماری مطالعه، شامل تمامی کارکنان متأهل بیمارستان ثامنالائمهٔ مشهد در مهرماه سال ۱۳۹۸ بود که از بین افراد داوطلب واجد شرایط ۱۸۱ نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامهٔ پذیرش و عمل ویرایش دوم بوند و همکاران (۲۰۱۱)، خودکنترلی تانجنی و همکاران (۲۰۰۴) و سازگاری زناشویی لاک و والاس (۱۹۵۹) توسط ایشان تکمیل شد. دادهها نیز از طریق آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه در سطح معناداری ۰۵/۰ = α با استفاده از نرمافزار SPSS نسخه ۲۵ تحلیل گردید. یافتهها: نتایج نشان داد که بین انعطافپذیری روانشناختی با سازگاری زناشویی (۰٫۰۰۱ > p ، ۰٫۴۵۷ = r )، بین خودکنترلی با سازگاری زناشویی (۰٫۰۱۰ = p ، ۰٫۳۴۵ = r ) رابطهٔ مستقیم و معناداری وجود دارد. همچنین مقدار ضریب رگرسیونی استانداردشدهٔ (Beta) برای متغیرهای انعطافپذیری روانشناختی (۰٫۰۰۱ > p ، ۰٫۳۷۹ = β ) و خودکنترلی (۰٫۰۲۵ = p ، ۰٫۱۶۸ = β ) بود. نتیجهگیری: بر اساس نتایج پژوهش، انعطافپذیری روانشناختی و خودکنترلی، توانایی پیشبینی سازگاری زناشویی را دارند. |
کد مقاله | 44872 |
تعداد بازدید | 35 |
|