عنوان
|
اثربخشی خانواده درمانی ساختاری مینوچین بر اضطراب مزمن و تمایزیافتگی در مبتلایان به اختلالات روان تنی |
تعداد صفحات
|
10 |
نویسنده
|
لیلا سفیداری - علی محمدزاده ابراهیمی - پروین همت افزا |
مشخصات نشریه
|
رويش روانشناسي - انجمن روانشناسي باليني كودك و نوجوان سال 5 شماره 11 پیاپی 74 |
تاریخ انتشار
|
مرداد - 1401 |
محدوده صفحات
|
230-221 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
اضطراب تهران تمایزیافتگی اختلالات روان تنی سردرد میگرنی خانواده درمانی نظریه خانواده درمانی مینوچین تمایزیافتگی خود بیماران قلبی تمایز خود خانواده درمانی ساختاری اضطراب مزمن بیماری قلبی خانواده درمانی مبتنی بر فنون ساختاری سبک مینوچین مبتلایان به میگرن کاهش اضطراب مینوچین اختلال گوارشی
|
چکیده
|
هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی خانوادهدرمانی ساختاری مینوچین بر اضطراب مزمن و تمایزیافتگی در مبتلایان به اختلالات روانتنی بود. پژوهش حاضر به روش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه بیماران مبتلا به سه نوع اختلال روان تنی شامل میگرن، اختلال گوارشی و اختلالات قلبی عروقی مراجعهکننده به مراکز درمانی بیمارستان شریعتی تهران و مرکز قلب تهران، در سال 1399 تشکیل داد که از بین آنها تعداد 30 نفر از افراد واجد ملاکهای ورود و خروج از پژوهش به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه گمارده شدند. همه آنها در مراحل پیشآزمون و پسآزمون پرسشنامههای اضطراب (BAI) بک (1990) و فرم کوتاه تمایز خود (DSI-FH) اسکورون و فریدلندر (1998) را تکمیل کردند. گروه آزمایش تحت مداخله خانواده درمانی ساختاری مینوچین قرار گرفت. در نهایت پس از جمعآوری اطلاعات برای تحلیل دادهها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری به کمک نرمافزار SPSSV19 استفاده شد. نتایج نشان داد در هر دو متغیر اضطراب و تمایزیافتگی و همه مؤلفههای آنها بین دو گروه تفاوت معنیداری وجود دارد (01/0 > P). به این معنی که مداخله خانواده درمانی ساختاری مینوچین باعث کاهش اضطراب و افزایش تمایزیافتگی گروه آزمایش شد. در نهایت میتوان گفت روش خانوادهدرمانی ساختاری مینوچین یک روش مناسب برای درمان اضطراب مزمن و تمایزیافتگی بیماران روانتنی بوده است.
|