عنوان | مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان مدار و مبتنی بر نظریه انتخاب بر کیفیت رابطه زوجین دارای تعارض زناشویی |
تعداد صفحات | 10 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مطالعات ناتواني پیاپی 19 |
تاریخ انتشار | 1400 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | روابط زوجین زوج درمانی درمان متمرکز بر هیجان بهبود روابط زوجین کیفیت ارتباط مشهد زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره نظریه انتخاب زوج درمانی هیجان مدار زوجین دارای تعارض زناشویی کیفیت رابطه زناشویی تعارض زناشویی زوج درمانی مبتنی بر نظریه انتخاب |
چکیده |
زمینه و هدف: سلامت و پویایی خانواده ریشه در سلامت و شادابی زوجین دارد؛ ازاینرو تمرکز چارهاندیشانه بر تعارض زناشویی و کیفیت رابطه بر اساس رویکردهای ارتباط انسانی میتواند شادی را به جامعه منتقل کند. هدف پژوهش حاضر، مقایسهٔ اثربخشی زوجدرمانی هیجانمدار و مبتنیبر نظریهٔ انتخاب بر کیفیت رابطهٔ زوجین دارای تعارض زناشویی بود. روش بررسی: این پژوهش بهلحاظ هدف کاربردی و از نظر روش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون و پیگیری با گروه گواه بود. از میان زوجین مراجعهکننده به مرکز مشاورهٔ خانوادهٔ پیوند در شهر مشهد در پاییز ۱۳۹۵، سی زوج داوطلب که در پرسشنامهٔ تعارض زناشویی نمرهٔ ۱۱۵ و بیشتر کسب کردند، بهصورت هدفمند و بر اساس ملاکهای ورود و خروج پژوهش انتخاب شدند. سپس بهصورت تصادفی در گروههای آزمایش (زوجدرمانی هیجانمدار و زوجدرمانی مبتنی بر نظریهٔ انتخاب) و گواه قرار گرفتند. برای جمعآوری دادهها پرسشنامهٔ کیفیت ادراکشده از ابعاد زناشویی (فلچر و همکاران، ۲۰۰۰) بهکار رفت. مداخلههای درمانی زوجدرمانی هیجانمدار (جانسون، ۲۰۱۲) و زوجدرمانی مبتنیبر نظریهٔ انتخاب (گلاسر و گلاسر، ۲۰۱۰) بود. مداخلهها برای هر زوج طی هشت جلسهٔ ۹۰دقیقهای اجرا شد. دادهها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر، مقابلهٔ هلمرت و آزمون تعقیبی توکی با نرمافزار SPSS نسخۀ ۲۱ تحلیل شدند. سطح معناداری آزمونها ۰٫۰۵ در نظر گرفته شد. یافتهها: بین میانگین نمرات کیفیت رابطهٔ زناشویی زوجدرمانی هیجانمدار و مبتنیبر نظریهٔ انتخاب با گروه گواه تفاوت معناداری وجود داشت (۰٫۰۰۱ > p)؛ اما بین دو گروه مداخله تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰٫۶۲۱ = p). میانگین نمرات کیفیت رابطهٔ زناشویی در پیشآزمون با پسآزمون و پیگیری تفاوت معناداری داشت (۰٫۰۰۱ > p)؛ ولی بین نمرات پسآزمون و پیگیری تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰٫۱۱۳ = p) و اثر دو نوع مداخلۀ زوجدرمانی بر بهبود کیفیت رابطهٔ زوجها در بلندمدت (بعد از دو ماه) باقی ماند. نتیجهگیری: بر اساس یافتههای پژوهش، مداخلههای زوجدرمانی هیجانمدار و مبتنی بر نظریهٔ انتخاب باعث بهبود روابط زوجین دارای تعارض زناشویی میشود. |
کد مقاله | 42611 |
تعداد بازدید | 107 |
|