عنوان | پیکرکهای مؤنث آسیای صغیر در دورهی نوسنگی |
تعداد صفحات | 9 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | هنرنامه - دانشگاه هنر شماره 9 |
تاریخ انتشار | زمستان - 1379 |
محدوده صفحات | 13-5 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | زن در دوران نوسنگی پیکرکهای مؤنث زن در آسیای صغیر |
موضوع | زن در تاريخ / زن و تاريخ |
چکیده |
پيکرکها همواره در ميان همه جامعهها از عصر ديرينه سنگي جديد و جود داشتهاند و بيش ازيک سده است که چه به لحاظ ريخت شناسي ساخت و پرداخت و چه محتوا و معناي سمبليکشان مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته اند. چنانکه ميدانيم باستان شناسي دين، اساسا تلاش در بازسازي تجربيات ديني مردمان پيش از تاريخ دارد و مطالعه پيکرکها در واقع بخشي از يافتههاي آيني در بازسازي تجربيات ديني مردمان پيش از تاريخ است. هدف از اين نوشته نيز بررسي انگيزه و علتهاي ساخت پيکرکها مؤنث در دوران فوسنگي آسياي صغير و اينکه آيا اين پيکرکها آييني هستند يا نه، ميباشد. در فرهنگ باستان شناسي، نوسنگي به دوراني گفته ميشود که معيشت و اقتصاد بر پايه کشاورزي و دامداري است. در اين دوران، انسان با توجه به باروري زن، او را سمبل برکت ميدانست. پيکرکهاي مؤنث نوسنگي خود ميتوانند مهمترين گواه در بيان چنين باوري تلقي شوند. اين پيکرکها حاکي از جايگاه زن در مذهب نوسنگي بوده و بر مسئله باروري و زايش تأکيد داشتهاند و شکم برجسته آنان تمثيلي از برکت بوده است. بيشتر اين پيکرکها از گل ساخته شده و سپس بخوبي حرارت يافته اند و به دليل يافت شدن اين پيکرکها در نيايشگاهها و مکانهاي مقدس به تعداد فراوان مي توان آنها را پيکرکهاي آييني ناميد و اندازههاي کوچک آنها را مي توان تمثيلي بر مأنوس بودن مردمان نوسنگي با اين پيکرکها دانست. بنابراين وجود اين پيکرکهاي باستاني و عميقا مذهبي مي توانند يکي از شاخصههاي شناخت آيين پيش از تاريخ به شمار آيند. |
کد مقاله | 4194 |
تعداد بازدید | 2568 |
|