عنوان
|
نگرش مولانا به ناهنجاریهای جنسی و هویتهای دیگرگونه جنسی در مثنوی |
تعداد صفحات
|
30 |
نویسنده
|
ناصر جابری اردکانی - حسین علی اکبری هره دشت - دریا محیط |
مشخصات نشریه
|
پژوهشهای بینرشتهای ادبی - پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی سال 3 پیاپی 5 |
تاریخ انتشار
|
بهار و تابستان - 1400 |
محدوده صفحات
|
30-1 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
اختلالات جنسی بهرهکشی جنسی همجنس گرایی هویت جنسی مثنوی معنوی مولوی ترانس سکسوال حکایتهای مثنوی ناهنجاری جنسی دگرباشی جنسی دگرباشان جنسی همجنس گرایان دگرباشی هویت جنسی متفاوت مخنث سعتری لزبین پدوفیلی بستیالیتی اختگی مبدل پوشی
|
چکیده
|
مثنوی مولانا جلالالدین رومی دایرهالمعارف فرهنگ ایرانی- اسلامی است. این اثر به دلیل اشتمال بر داستانهای متعدد و نیز به دلیل تعمق مولانا در مسائل روانشناختی، اثری مهم و قابل تأمل است. بر این اساس در این تحقیق اختلالات جنسی و مسألۀ هویتهای جنسی متفاوت (دگرباشان) -که به دلیل عرفی کمتر به آن توجه شده است- بررسی می گردد. سؤال تحقیق این است که مولانا کدام ناهنجاریهای جنسی را در لابلای حکایات بیان کرده است و دیدگاه او دربارۀ دگرباشان چیست؟ هدف تحقیق این است که دقت نظر مولانا دربارۀ اختلالات جنسی بیان شود و در عین حال به روش تحلیلی – توصیفی نقدی بر دیدگاه او و همعصرانش دربارۀ هویتهای جنسی دیگرگونه مطرح شود. این تحقیق نشان میدهد که گونههای مختلفی از اختلالات جنسی از سوی مولانا در پردۀ طنز و حکایت طرح و نقد شده است. از آن جمله: همجنسگرایی، پدوفیلی، بستیالیتی، بهرهکشی جنسی، اختگی، مبدلپوشی و... . همچنین دو هویّت جنسی برای مولانا و همعصران او غریب بوده و نکوهش شده است، این دو گروه «مخنّث» و «سَعتَری» نامیده شدهاند و همان است که امروزه ترانسسکسوال و لزبین نامیده میشوند. مولانا این خوی همجنسگرایی و رفتارهای منوط به آن را در این دو طیف، ذاتی – معادل مادر زاد و ژنتیکی- دانسته؛ عملکردی که درون آن تناقضی آشکار نهفته است و امروزه میتوان دربارۀ آن تأمل و تجدید نظر کرد. معرفی این دو جنسیت، آنگونه که در این مقاله آمده تا کنون صورت نگرفته و میتواند زمینۀ تحقیقات مرتبط دیگری را فراهم آورد.
|