عنوان | اثربخشی طرحواره درمانی بر سطح تابآوری زنان خواستار طلاق در شهر تهران |
تعداد صفحات | 8 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | رويش روانشناسي - انجمن روانشناسي باليني كودك و نوجوان سال 9 شماره 11 پیاپی 56 |
تاریخ انتشار | دى - 1399 |
محدوده صفحات | 128-121 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | تهران گرایش به طلاق زنان متقاضی طلاق طرحواره درمانی زنان شهر تهران طرحوارههای ناسازگار طلاق تابآوری تابآوری زنان |
چکیده |
هدف پژوهش حاضر بررسی میزان اثربخشی طرحواره درمانی بر سطح تابآوری زنان خواستار طلاق شهر تهران بود. روش این پژوهش نیمهآزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زنان خواستار طلاق بود که از طرف دادگاه خانواده شهر تهران به بخش مشاوره دادگاه ارجاع داده شدند و از بین آنها 60 نفر به روش نمونهگیری در دسترس یا داوطلبانه انتخاب شدند. سپس در دو گروه 30 نفره آزمایشی و کنترل به صورت گمارش تصادفی قرار گرفتند. پروتکل هفت جلسهای طرحواره درمانی بر روی گروه آزمایشی اجرا گردید. هر دو گروه در مرحله پیش آزمون و پس آزمون مقیاس میل به طلاق رزبلت و همکاران (2001) و مقیاس تابآوری کانر دیویدسون ( 2003) را تکمیل کردند. نتایج تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که طرحواره درمانی بر سطح تاب آوری زنان خواستار طلاق تأثیر معنیداری دارد (P < 0.05). بر این اساس میتوان گفت طرحوارهدرمانی بر متغیرهای روانشناختی مانند تابآوری زنان خواستار طلاق موثر است و سطح آنرا بالا میبرد. براین اساس برای تحقیقات آتی بر روی زنان خواستار طلاق بهتر است از طرحواره درمانی برای افزایش متغیرهای مربوط به سلامت روان استفاده شود. |
کد مقاله | 41115 |
تعداد بازدید | 171 |
|