عنوان
|
پیش بینی دلزدگی زناشویی بر اساس ابرازگری هیجانی، تحمل پریشانی و الگوهای ارتباطی |
تعداد صفحات
|
12 |
نویسنده
|
محبوبه وحدانی - مجتبی خضری - عبدالباسط محمودپور - کیومرث فرحبخش |
مشخصات نشریه
|
رويش روانشناسي - انجمن روانشناسي باليني كودك و نوجوان سال 9 شماره 10 پیاپی 55 |
تاریخ انتشار
|
دى - 1399 |
محدوده صفحات
|
58-47 |
کلید واژه
|
دانشجویان متأهل زنان دانشجو زنان متأهل ارتباط سازنده متقابل دلزدگی زناشویی الگوی ارتباطی ابرازگری هیجانی دانشجویان زن متأهل سبکهای ابراز هیجان دانشگاه علامه طباطبایی تحمل پریشانی ابراز هیجانی دلبستگی عاطفی
|
چکیده
|
دلزدگی زناشویی کاهش تدریجی دلبستگی عاطفی است که مواردی مانند کم شدن توجه به همسر، دوری عاطفی و افزایش احساس دلسردی و بیتفاوتی نسبت به همسر را در برمیگیرد. هدف پژوهش حاضر پیشبینی دلزدگی زناشویی بر اساس ابرازگری هیجانی، تحمل پریشانی و الگوهای ارتباطی دانشجویان زن متأهل بود. روش این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری دانشجویان زن متأهل دانشگاه علامه طباطبائی در سال تحصیلی 99-98 بود. از میان آنها 280 نفر که ملاکهای ورود را دارا بودند، بهصورت در دسترس بهعنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش حاضر پرسشنامه دلزدگی زناشویی پاینز (1996)، پرسشنامه الگوهای ارتباطی کریستنسن و سالاوی (1984)، مقیاس تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005) و پرسشنامه ابراز هیجان کینگ و امونز (1990) بودند. دادههای پژوهش با استفاده از تحلیل رگرسیون مورد تجزیهوتحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد عوامل ارتباط سازنده/ متقابل، ابراز صمیمیت، و دو مولفه تحمل پریشانی شامل ارزیابی و تنظیم، دلزدگی زناشویی را به طور منفی پیشبینی میکنند. همچنین ابراز هیجان منفی، به طور مثبت دلزدگی زناشویی را پیش بینی می کند. با توجه به نتایج پژوهش میتوان از طریق آموزش الگوهای ارتباطی سازنده، شیوه های ابراز هیجان مناسب، و افزایش تحمل پریشانی به کیفیت زندگی زناشویی زوجین و کاهش دلزدگی آنها کمک کرد.
|