عنوان | مطالعه تطبیقی قوانین ایران، انگلستان و آلمان درباره ازدواج با فرزندخوانده |
تعداد صفحات | 27 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | مطالعات حقوق تطبیقی شماره 2 |
تاریخ انتشار | پاییز و زمستان - 1399 |
محدوده صفحات | 685-659 |
کلید واژه | آلمان ایران فرزندخوانده فرزندخواندگی در قانون کشورها کودک آزاری انگلستان نظام حقوقی ایران قانون حاکم بر فرزندخواندگی حقوق انگلیس فرزندخواندگی در ایران فرزندخواندگی مصالح عالیه کودک آزادی نکاح ازدواج با فرزندخوانده ممنوعیت ازدواج حقوق آلمان ازدواج ممنوعه اصل آزادی نکاح حقوق خانواده تطبیقی |
چکیده |
فرزندخواندگی نهادی حقوقی است که بهموجب آن یک کودک محروم از خانواده، تحت سرپرستی و حمایتهای یک خانواده قرار میگیرد و به این ترتیب، والدین فرزندپذیر کلیۀ مسئولیتهای والدین طبیعی نسبت به فرزند را عهدهدار میشوند و رابطۀ والد فرزندی بین این افراد شکل میگیرد. اصل آزادی نکاح نیز یکی از اصول مسلم حقوق بشری است. امروزه اصل ممنوعیت ازدواج با محارم یک اصل جهانی است. در جوامع، ادیان و نظامهای حقوقی مختلف و در سلسلۀ روابط خویشاوندی و خانوادگی طبقاتی وجود دارند که ایجاد پیوند زناشویی بین آنان ممنوع است. در ایران با تصویب قانون حمایت از کودکان و نوجوانان بدسرپرست و بیسرپرست مصوب 1392ش و ممنوع کردن ازدواج با فرزندخوانده در زمان حضانت و پس از آن، چنین ازدواجی به تشخیص مصلحت فرزندخوانده از سوی دادگاه صالح مشروط شد، به این دلیل که با عدم ممنوعیت شرعی و سکوت قانون، مواردی از ازدواج با فرزندخوانده وجود داشته است که لااقل با این مقرره انجام چنین ازدواجهایی موکول به اجازۀ دادگاه مبتنی بر مصلحت فرزندخوانده خواهد شد و به این ترتیب، از فرزندخوانده در برابر آسیبهای احتمالی حمایت میشود. این درحالی است که ازدواج با فرزند خوانده در دو کشور دیگر مورد مطالعه، یعنی انگلیس و آلمان، ممنوع است که با مطالعۀ قوانین آن، وضعیت نظام حقوقی این سه کشور با محوریت اصل مصالح عالیۀ کودک و اصل آزادی نکاح تبیین خواهد شد. اگرچه ممنوعیت مشروط این ازدواج در نظام حقوقی ایران و ممنوعیت آن در دو کشور دیگر نشان از دغدغۀ مشترک قانونگذار ایران با کشورهای پیشگفته دارد، لیکن ظاهراً اصل آزادی نکاح همچنان دارای اهمیت ویژهای بوده و این ممنوعیت را تحتالشعاع قرار داده است. |
کد مقاله | 40407 |
تعداد بازدید | 264 |
|