عنوان
|
تفاوتهای جنسیتی در استفاده از گفتمان نماها در گفتمان روایی: مطالعه موردی کودکان فارسی زبان یازده ساله تهرانی |
تعداد صفحات
|
32 |
نویسنده
|
الهه طاهری قعلهنو - محمد دبیرمقدم |
مشخصات نشریه
|
زبانشناسی و گویشهای خراسان (ادبیات و علوم انسانی) - دانشگاه فردوسی مشهد - علمی پژوهشی سال 11 شماره 1 پیاپی 20 |
تاریخ انتشار
|
بهار و تابستان - 1398 |
محدوده صفحات
|
172-141 |
کلید واژه
|
جنسیت تهران تفاوت جنسیتی کودکان دختر کودکان پسر گفتمان روایی کودکان تهرانی پیوستگی گفتمان کودک فارسی زبان گفتمان نما
|
چکیده
|
هدف این پژوهش آن است که دریابد انواع و بسامد گفتماننماهای به کار رفته توسط کودکان پسر و دختر یازده ساله تکزبانه فارسیزبان در بافت روایی چیست. گفتماننماها عناصر واژی هستند که در فرایند دستوریشدگی، همه یا بخشی از معنای واژگانی یا ویژگیهای دستوری خود را از دست دادهاند و در سطح گفتمان ایفای نقش میکنند. این پژوهش بر روی پیکره روایی 11207 کلمهای کودکان انجام شدهاست. آزمودنیهای این پژوهش 19 دختر و 20 پسر یازده ساله فارسیزبان تهرانی بودند که از منطقه 9 شهر تهران به شیوه غیرتصادفی و هدفمند انتخاب شدند. نتایج آزمون فیشر نشان داد که هر چند پسران در مجموع 349 گفتماننما و دختران 314 گفتماننما را به کار بردند اما این تفاوت عملکرد تنها در خصوص گفتماننمای «خب» معنادار بود و در خصوص سایر گفتماننماها معنادار نبود. همچنین دختران با کاربرد 25 نوع گفتمان نما از انواع متنوعتری نسبت به پسران با کاربرد 20 نوع گفتماننما بهره بردند. سه گفتماننمای «بعد»، «بعدش» و «و» بالاترین میزان کاربرد را داشتند. این موضوع را میتوان با اصل تصویرگونگی تبیین کرد. بر اساس این اصل توالی عناصر جمله منطبق با توالی رخدادهای جهان خارج است. از اینرو، کاربرد سه گفتماننمای فوق که بیانگر توالی رخدادهای داستان بودند از سوی کودکان این پژوهش بیشتر بود.
|