عنوان
|
اثربخشی آموزش روانشناسی وحدت مدار بر خود شفقتورزی و صمیمیت زناشویی در مادران در مرحله آشیانه خالی |
تعداد صفحات
|
12 |
نویسنده
|
فرزین ابراهیمی قیه قشلاق - علی زاده محمدی - لیلی پناغی |
مشخصات نشریه
|
ماهنامه رويش روانشناسي - انجمن روانشناسي باليني كودك و نوجوان سال 9 شماره 5 پیاپی 50 |
تاریخ انتشار
|
مرداد - 1399 |
درجه علمی
|
علمی - ترویجی |
محدوده صفحات
|
146-135 |
زبان
|
فارسی |
کلید واژه
|
تهران صمیمیت زناشویی آشیانه خالی شفقت خود روانشناسی وحدت مدار
|
چکیده
|
پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش روانشناسی وحدت مدار بر خود شفقت ورزی و صمیمیت زناشویی در مادران در مرحله آشیانۀ خالی انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون، گروه گواه و پیگیری ۲ ماهه بود. جامعۀ آماری متشکل از مادران در مرحلۀ آشیانه خالی شهر تهران بود. روش نمونه گیری به صورت هدفمند بود و با در نظر گرفتن معیارهای ورود به مطالعه، ۲۴ مادر در دو گروه ۱۲ نفری به صورت تصادف گمارده شدند. گروه آزمایش در ۶ جلسه حضوری آموزش روانشناسی وحدت مدار، هفته ای یکبار، به مدت ۱۲۰ دقیقه شرکت و ۶ جلسه تمرین در منزل را دریافت کردند و گروه گواه در فهرست انتظار قرار گرفتند. ابزار پژوهش، فرم کوتاه خود شفقت ورزی و مقیاس صمیمیت واکر بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش روانشناسی وحدت مدار بر بهبود خودشفقت ورزی مادران در مرحله آشیانۀ خالی، اثربخشی معناداری دارد. اما اثربخشی این مداخله بر صمیمیت زناشویی این افراد معنادار نبود. این نتایج پس از پیگیری ۲ ماهه نیز پایدار بود. بنابراین آموزش روانشناسی وحدت مدار می تواند به عنوان یکی از مداخلات روانشناختی مؤثر بر افزایش خودشفقت ورزی مادران در مرحلۀ آشیانۀ خالی مورد استفاده قرار گیرد.
|