عنوان | پیش بینی رضامندی زوجیت بر اساس سبک فرزندپروری در والدین دارای کودکان طیف درخودمانده و کودک عادی |
تعداد صفحات | 0 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | سالنامه مطالعات ناتواني پیاپی 14 |
تاریخ انتشار | 1397 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
زبان | فارسی |
کلید واژه | رضایت زناشویی فرزندپروری اتیسم رضایت زناشویی زوجین کرمانشاه کودکان دبستانی اختلال رشد کودکان عادی والدین کودکان عادی درخودماندگی کودکان درخودمانده سبک فرزندپروری والدین کودکان با اختلال اتیسم |
چکیده |
زمینه و هدف: اختلال طیف درخودمانده در طبقهبندی اختلالهای فراگیر رشد قرار گرفته است. پژوهش حاضر با هدف پیشبینی رضامندی زوجیت بر اساس سبک فرزندپروری، در بین والدین کودکان طیف درخودمانده و عادی انجام شد. روشبررسی: پژوهش حاضر یک مطالعهٔ تحلیلی از نوع مقطعی بود. جامعهٔ پژوهش حاضر را تمامی والدین کودکان دارای اختلال طیف درخودمانده، مشغول به تحصیل در مراکز آموزش و درمانی شهر کرمانشاه و والدین کودکان عادی مشغول به تحصیل در مدارس ابتدایی در سال ۱۳۹۵، تشکیل دادند. والدین دارای فرزند اختلال طیف درخودمانده (۵۰ پدر و ۵۰ مادر) بهصورت نمونهگیری دردسترس و والدین دارای کودک عادی (۵۰ پدر و ۵۰ مادر) بهصورت نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند. بهمنظور پاسخ به پرسشهای تحقیق از پرسشنامهٔ رضامندی زوجیت افروز و الگوی ارتباط والد-فرزند باقری استفاده شد. دادهها با استفاده از رگرسیون تحلیل شدند. یافتهها: نتایج بهدستآمده از تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیر «گروه» اولین متغیر معنادار پیشبینیکنندهٔ رضامندی زوجیت بود. در مراتب دوم و سوم بهترتیب متغیرهای درهمتنیدگی (۰٫۰۰۱ نتیجهگیری: از یافتههای بهدستآمده میتوان نتیجه گرفت که در پیشبینی رضامندی زوجیت از میان متغیرهای بررسیشده، سه متغیر «گروه»، درهمتنیدگی و انعطافناپذیری دارای اهمیت بودند. |
کد مقاله | 33674 |
تعداد بازدید | 145 |
|