عنوان | اثربخشی زوج درمانی مشارکتی بر الگوهای ارتباطی و صمیمیت زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بهبهان |
تعداد صفحات | 16 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | دوماهنامه ارمغان دانش - دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی استان كهكیلویه و بویراحمد - علمی پژوهشی شماره 4 پیاپی 123 |
تاریخ انتشار | مهر و آبان - 1396 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 514-499 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | زوج درمانی الگوهای ارتباطی زوجین صمیمیت زوجین الگوی ارتباطی بهبهان (شهرستان) زوج درمانی مشارکتی |
چکیده |
زمینه و هدف: صمیمیت یک مشخصه کلیدی و مهم روابط زناشویی و از ویژگی های بارز یک ازدواج موفق بشمار می آید، همچنین الگوهایی ارتباطی می توانند میزان رضایت زناشویی را تعیین نمایند. هدف تحقیق تعیین اثربخشی زوج درمانی مشارکتی بر الگوهای ارتباطی و صمیمیت زوجین مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر بهبهان بود. روش بررسی: در این پژوهش از طرح آزمایشی تک موردی که آزمایش تک آزمودنی هم گفته میشود و از نوع آزمایش بالینی است، استفاده شد. این طرح انواع مختلفی دارد (AB، ABAB، خط پایه چندگانه و طرحهای تغییر ملاک) که در پژوهش حاضر از طرح خط پایه چند گانه ناهمزمان استفاده شد. برخلاف طرحهای مقایسه گروهی با اندازه های زیاد، این طرح بر سطوح فردی تمرکز میکند و نه بر تفاوتهای میانگین در پیش آزمون و پس آزمون. امتیاز دیگر این طرح این است که به آزمودنیهای کمتری نیاز است و زوج ها طی خط پایه، درمان و پیگیری در چند نوبت پرسشنامه های صمیمیت و الگوهای ارتباطی را تکمیل کردند. روش نمونه گیری هدفمند- داوطلب بود. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه زوج های آشفته مراجعه کننده به کلینیکهای روان شناختی شهر بهبهان بودند. از بین این زوج ها، 3 زوج بر اساس ملاک های ورود و خروج انتخاب شدند برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل دیداری (رسم نمودار)، معنی داری بالینی (شاخص تغییر پایا و مقایسه هنجاری) و همین طور فرمول درصد بهبودی استفاده شده است. یافته ها: نتایج نشان دادکه زوج ها در مرحله درمان در متغیر صمیمیت (95/30%) و الگوی ارتباطی سازنده متقابل (05/47%) بهبود را تجربه و در الگوی ارتباطی توقع –کناره گیری (57/29%) و الگوی ارتباطی اجتنابی متقابل (64/33%) کاهش را نشان دادند. همچنین تحلیل داده ها با استفاده از مقایسه هنجاری نشان داد که زوج های شرکت کننده بعد از درمان از زوج های بهنجار قابل تمایز نیستند. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد زوج درمانی مشارکتی میتواند باعث افزایش صمیمیت و الگوهای ارتباطی سازنده و کاهش الگوهای ارتباطی توقع –کناره گیری و اجتنابی و در نتیجه باعث کاهش آشفتگی در زوج های مراجعه کننده شود. |
کد مقاله | 27332 |
تعداد بازدید | 219 |
|