عنوان | بررسی رمان بازی آخر بانو بر اساس نظریه چندصدایی باختین |
تعداد صفحات | 19 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | دوفصلنامه نثرپژوهی ادب فارسی (ادب و زبان فارسی سابق) - دانشکده ادبيات و علوم انسانی دانشگاه شهيد باهنر کرمان سال 20 پیاپی 41 |
تاریخ انتشار | بهار و تابستان - 1396 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 69-51 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | ادبیات معاصر رمان بازی آخر بانو ادبیات ایران بلقیس سلیمانی میخائیل باختین چندزبانی رویکرد بینامتنیت جدل پنهان پلیفونی |
چکیده |
«بازی آخر بانو» رمانی موفّق از بلقیس سلیمانی، نویسنده و منتقد ادبی معاصر ایرانی است. این رمان برندۀ جایزه ادبی مهرگان و بهترین رمان بخش ویژۀ جایزۀ ادبی اصفهان در سال ۱۳۸۵ شده است. وقایع رمان، در زمان رویدادهای سیاسی - اجتماعی دهه ۱۳۶۰ ایران رخ میدهد و موضوع اصلی و محوری آن، بازکاوی مسائل زنانه در بسترهای کمرنگ اجتماع است. چندصدایی، اصطلاحی است که باختین آن را با الهام از موسیقی و در تقابل با تکصدایی در رمان وضع کرد. فرضیۀ این مقاله، اثبات چندصدا بودنِ اثر حاضر است. در این راستا مؤلّفه هایی چون بینامتنیت، تعدّد روایتها، چندزبانی، تغییر ناگهانی زاویۀ دید، جدل پنهان و غیره بر این ادعا صحّه میگذارند. رویکرد اصلی مقاله، بررسی چندصدایی از دیدگاه میخاییل باختین است، هرچند برای تبیین بیشتر، گاه از توضیحات نظریه پردازان پساباختینی نیز استمداد خواهیم جست. روش پژوهش، توصیفی – تحلیلی است. برآیند این مقاله حاکی از آن است که رمان چندصدا با ابزارهایی که در اختیار خواننده قرار میدهد، او را به دریافتی نو و تفسیری دیگر از متن رهنمون میسازد که به سادگی از روساخت رمان قابل درک نیست. |
کد مقاله | 27142 |
تعداد بازدید | 273 |
|