عنوان | تجلی خویشکاریهای زن در نوحهها و مویههای زنان شاهنامه |
تعداد صفحات | 19 |
نویسنده |
|
مشخصات نشریه | دوفصلنامه نثرپژوهی ادب فارسی (ادب و زبان فارسی سابق) - دانشکده ادبيات و علوم انسانی دانشگاه شهيد باهنر کرمان سال 19 پیاپی 40 |
تاریخ انتشار | پاییز و زمستان - 1395 |
درجه علمی | علمی - پژوهشی |
محدوده صفحات | 67-49 |
زبان | فارسی |
کلید واژه | الهه مادر زنان شاهنامه اسطوره سوگواری الههها حماسه زن در حماسههای ایران زن در حماسه خویشکاری کهن الگو ایزدبانو خویشکاریهای ایزدبانوان کهن الگوی زن مویه نوحه |
چکیده |
زن و خویشکاریهای او، یکی از موضوعات مهم و دقیق مباحث اسطورهشناسی و حماسی است، به گونهای که کارل گوستاو یونگ، زن – مادر را یکی از کهنالگوهای خود معرّفی کرده است. در اساطیر ایران و جهان، زنان نقشهای مختلف و متعدّدی دارند که بر اساس جوامع و فرهنگهای آنها، گاهی این نقشها با یکدیگر تفاوت دارند. خویشکاریهای زنان در اساطیر، به شکل خویشکاریهای الههها و ایزدبانوان به منصة ظهور درمیآید و در حماسهها به صورت اعمالی که از زنانی شاخص سر میزند. تأثیر نقش ایزدبانوان بر زنانِ حماسی گاه مستقیم و گاه غیرمستقیم و ضمنی است. یکی از راههای نمود خویشکاریهای زنان در حماسهها، رفتار و کردار آنان در مصیبتها و سوگواریهایشان است. در جستار حاضر با روشی تحلیلی- توصیفی و بررسی مویهها و سوگواریهای برخی از زنان شاخص شاهنامه؛ یعنی تهمینه، فرنگیس، جریره، کتایون و دخترانش به پارهای از نقشهای زن از جمله، نصیحتگری، شفقّت و مهربانی، زایش، ستیزه با دشمن، برکتبخشی و بخشندگی، پرورش و ... دست مییابیم که این نقشها از مهمترین خویشکاریهای الهههای مادر و کهنالگوی زن است. |
کد مقاله | 26034 |
تعداد بازدید | 286 |
|